Wspólnie z narzeczonym postanowiliśmy wybrać się na wycieczkę do jednego z miast. Chcieliśmy trochę pozwiedzać a przy okazji odwiedzić rodzinkę, w planach mieliśmy wieczorny powrót. Z początku pogoda była super. Słoneczko ładnie świeciło. W końcu pierwsze dni wiosny. Temperatura kilka stopni na plusie więc bardzo przyjemnie. Niestety podczas powrotu nie było już tak kolorowo. Zaczął padać śnieg, a na drogach zrobił się paraliż. Przyjemny ciepły dzień zamienił się w jakąś zamieć. Powrót do domu był długi i trudny. Gdy już daliśmy radę dojechać do domu przyznaliśmy, że znaleźliśmy się w złym miejscu i złym czasie. Można było posiedzieć w domu, a wypad odłożyć na majówkę.

Wspólnie z narzeczonym postanowiliśmy wybrać się na wycieczkę do jednego z miast. Chcieliśmy trochę pozwiedzać a przy okazji odwiedzić rodzinkę, w planach mieliśmy wieczorny powrót. Z początku pogoda była super. Słoneczko ładnie świeciło. W końcu pierwsze dni wiosny. Temperatura kilka stopni na plusie więc bardzo przyjemnie. Niestety podczas powrotu nie było już tak...

Niejednokrotnie zdarzyła mi się taka sytuacja. Zawsze wtedy dokądś się spieszyłam. Byłam wśród ludzi i szłam do ludzi, ubrana tak, żeby zrobić jak najbardziej pozytywne wrażenie. I zupełnie nieprzygotowana na biało-zielone bomby zrzucane z nieba przez pierzastych lotników. A wystarczyło, żebym była dwa kroki obok miejsca, w którym właśnie byłam. Albo żebym minęła je sekundę wcześniej, wtedy ptasia kupa trafiłaby na chodnik, zamiast na moje ubranie. Było tyle miejsc i momentów, w których mogłabym się znaleźć, ale pech chciał, że znalazłam się akurat w tych, w których obrywam od gołębia.

Niejednokrotnie zdarzyła mi się taka sytuacja. Zawsze wtedy dokądś się spieszyłam. Byłam wśród ludzi i szłam do ludzi, ubrana tak, żeby zrobić jak najbardziej pozytywne wrażenie. I zupełnie nieprzygotowana na biało-zielone bomby zrzucane z nieba przez pierzastych lotników. A wystarczyło, żebym była dwa kroki obok miejsca, w którym właśnie byłam. Albo żebym minęła je sekundę...

Tak, miałam taką historię...
Podczas uczęszczania do liceum mieszkałam w bursie. Na jednym piętrze 17 pokoi, w każdym po 4 dziewczyny. I tylko dwie łazienki... Wyobraźcie sobie,co się działo, gdy przychodziła pora mycia.
W związku z tym, chcąc uniknąć najwredniejszych dziewczyn i najdłuższych kolejek, przyzwyczaiłam się do mycia między 20. a 21.. Działało.
Ale kiedyś znalazłam się w niesamowicie krępującej sytuacji. Wystarczyło by, żebym przyszła kilka-kilkanaście minut wcześniej czy później, a uniknęłabym tego wspomnienia. Albo przewiesiła jakąś sztukę ubrania czy ręcznik przez zasłonkę prysznicową. Dlaczego?
Bo otóż pewnego wieczora, kiedy ja spokojnie, naga jak mnie Pan Bóg stworzył, stałam pod prysznicem, a rzeczy miałam za zasłonką na haczykach, niespodziewanie zniknęła ta cienka bariera dająca mi tą małą odrobinkę prywatności. Zamiast niej zobaczyłam zaskoczoną twarz dziewczyny. Ja również zaskoczona nawet się nie zasłoniłam. Współlokatorki z kolejki też stały jak wryte i się gapiły.
Nagle szybkie "szurrrr", zasłonka na swoje miejsce, a potem szybkie kroki i trzaśnięcie drzwiami.
Poznałam tą dziewczynę.:) Akurat pisała maturę. Nasze krótkie cześć na korytarzu zawsze było tak samo krępujące.
Ale przynajmniej dziewczyny z mojego pokoju miały z czego się pośmiać. Ja dołączyłam do nich troszeczkę później.:)

Tak, miałam taką historię...
Podczas uczęszczania do liceum mieszkałam w bursie. Na jednym piętrze 17 pokoi, w każdym po 4 dziewczyny. I tylko dwie łazienki... Wyobraźcie sobie,co się działo, gdy przychodziła pora mycia.
W związku z tym, chcąc uniknąć najwredniejszych dziewczyn i najdłuższych kolejek, przyzwyczaiłam się do mycia między 20. a 21.. Działało.
Ale kiedyś...

Pewnego wieczoru jechałam samochodem,wracałam właśnie do domu po podróży do innego miasta.Wjeżdżałam właśnie na główną ulice,gdy nagle pojawiła się przed mną karawana samochodów.Auta stały na bokach ulic,wszystkie z wyjątkiem czterech,które właśnie zobaczyłam w lusterku.Zrozumiałam wtedy, że trafiłam do wyścigu ulicznego,a zarazem nielegalnego.Wtem auta, które stały,ruszyły,a te,które zbliżały się do mnie,zawróciły.Jechałam w swoim tempie,gdy znikąd pojawiła się policja i mnie zatrzymała.Z początku sądziła,że byłam członkiem tego wyścigu,ale na szczęście sprawdzili moje alibi i wyszło na moje.Stwierdziłam wtedy,że byłam w niewłaściwym miejscu o niewłaściwym czasie.

Pewnego wieczoru jechałam samochodem,wracałam właśnie do domu po podróży do innego miasta.Wjeżdżałam właśnie na główną ulice,gdy nagle pojawiła się przed mną karawana samochodów.Auta stały na bokach ulic,wszystkie z wyjątkiem czterech,które właśnie zobaczyłam w lusterku.Zrozumiałam wtedy, że trafiłam do wyścigu ulicznego,a zarazem nielegalnego.Wtem auta, które...

Na myśl przychodzi mi tylko jedna sytuacja, której śmiało mogę przypiąć łatkę krępującej. Nauczyciele powtarzali się jak starta płyta, by nie być obojętnym na ludzką krzywdę i reagować. Jako młode umysły chłonęliśmy ich słowa, jak gąbka wodę i kiedy przyszła okazja by przełożyć wiedzę o dobrych uczynkach na realną pomoc, to bez wahania przystąpiłam z przyjaciółką do działania. Wśród naszych znajomych była dziewczyna z widocznymi śladami rękoczynów. Wiedziałyśmy, że w domu im się nigdy nie przelewało, a rodzice nie stronili od alkoholu i kłótni. Doszło do szczerej rozmowy i w rezultacie do wizyty koleżanki u szkolnej psycholog. Miał to być początek końca cierpień koleżanki, a w rzeczywistości otworzyłyśmy podstępną puszkę Pandory. Dziewczyna zniknęła ze szkoły na dwa tygodnie w wyniku rzekomej choroby, a kiedy ją odwiedziłyśmy z lekcjami same padłyśmy podłym oskarżeniom jej mamy. Strzelała do nas zarzutami i pytaniami niczym karabin maszynowy. Ogólny przekaz był taki, że popełniłyśmy poważny błąd i nie jesteśmy mile widziane w ich domu. W szkole to nas zaczęto przesłuchiwać w obecności psychologa i wychowawcy, jakbyśmy zrobiły coś bardzo niestosownego. Rówieśnicy patrzyli na nas z politowaniem. Jak dziś pamiętam moje zmieszanie i poczucie, że znalazłam się w niewłaściwym miejscu i niewłaściwym czasie. Bo jak wyjaśnić dorosłym i świadomym ludziom, że pomoc jest czymś właściwym i zasługuje na uznanie, a nie potępienie. Do odważnych świat należy i tego się trzymam.

Na myśl przychodzi mi tylko jedna sytuacja, której śmiało mogę przypiąć łatkę krępującej. Nauczyciele powtarzali się jak starta płyta, by nie być obojętnym na ludzką krzywdę i reagować. Jako młode umysły chłonęliśmy ich słowa, jak gąbka wodę i kiedy przyszła okazja by przełożyć wiedzę o dobrych uczynkach na realną pomoc, to bez wahania przystąpiłam z przyjaciółką do...

Od rana kiepsko się czułam. W dodatku zaspałam, miałam 15 minut do odjazdu autobusu! Przeszła mi przez głowę myśl,żeby wziąć wolne. Należy mi się. Ostatnio za dużo miałam na głowie.Jednak gdy pomyślałam o naburmuszonej minie szefowej, wyrzuciłam z głowy ten pomysł.
W końcu udało mi się wyjść z domu po gorączkowych 10 minutach przygotowań. W oddali zobaczyłam autobus, dlatego zaczęłam biec. Zdążyłam dosłownie w sekundzie. Usiadłam z ulgą w autobusie i próbowałam uspokoić oddech.
Później nie pamiętam już nic...
Obudziłam się w szpitalu, nie mogłam się ruszyć.
- Kochanie, ale nas przestraszyłaś. -usłyszałam zatroskany głos mamy.
- Co się stało? - zdołałam wyszeptać.
- Autobus miał straszny wypadek. Masz złamaną rękę i obie nogi. Jest wielu rannych. Tak się bałam,że coś Ci się stało poważnego! Ale nie martw się, wyjdziesz z tego. - odparła.
- Nic nie pamiętam...- stwierdziłam.
- Nie martw się tym, skarbie. Powiedz mi tylko,dlaczego jechałaś tym autobusem? Przecież on jechał w przeciwną stronę...Zawsze jeździłaś innym...
Do dziś nie wiem, jakim cudem wsiadłam do tego autobusu. Nigdy nie zdarzyło mi się popełnić takiego błędu, zawsze byłam zorganizowana i dokładna.
Powrót do zdrowia zajął mi długie miesiące...To nie był łatwy czas.
Ale dzięki temu wiem, co znaczy znaleźć się w niewłaściwym miejscu o niewłaściwym czasie...

Od rana kiepsko się czułam. W dodatku zaspałam, miałam 15 minut do odjazdu autobusu! Przeszła mi przez głowę myśl,żeby wziąć wolne. Należy mi się. Ostatnio za dużo miałam na głowie.Jednak gdy pomyślałam o naburmuszonej minie szefowej, wyrzuciłam z głowy ten pomysł.
W końcu udało mi się wyjść z domu po gorączkowych 10 minutach przygotowań. W oddali zobaczyłam autobus,...

Do Fabryki trafiłem przez przypadek, zwykły zbieg okoliczności. Najzwyczajniej w świecie znalazłem się wtedy w niewłaściwym miejscu i czasie, przez chwilę nawet wydawało mi się, że wygrałem los na loterii. Teraz wiem, że to nie był wygrany kupon. Tyle słyszałem o tym miejscu, niewyjaśnione historie, mroczne opowieści, legendy, którymi straszy się małe dzieci w Scissor City. Chciałem się przekonać czy coś w tym jest, jakieś ziarno prawdy. Chciałem móc opowiadać w barze własne historie. Chlubić się tym, że pracuję w Fabryce i śmiać się z łatwowierności ludzi. A teraz nie jest mi do śmiechu. Bo okazało się, że historie o tym miejscu, nie są bajkami dla dzieci. To koszmary, tyle że zupełnie prawdziwe.

Do Fabryki trafiłem przez przypadek, zwykły zbieg okoliczności. Najzwyczajniej w świecie znalazłem się wtedy w niewłaściwym miejscu i czasie, przez chwilę nawet wydawało mi się, że wygrałem los na loterii. Teraz wiem, że to nie był wygrany kupon. Tyle słyszałem o tym miejscu, niewyjaśnione historie, mroczne opowieści, legendy, którymi straszy się małe dzieci w Scissor City....

To było w roku '97. Początek bardzo krępującej historii, ciągnącej się nieprzerwanie od tego czasu.
Na pojawienie się na świecie każdy czas jest nieodpowiedni.

To było w roku '97. Początek bardzo krępującej historii, ciągnącej się nieprzerwanie od tego czasu.
Na pojawienie się na świecie każdy czas jest nieodpowiedni.

Mroczny układ[bookLink]276302|Mroczny układ[/bookLink]

Mroczny układ[bookLink]276302|Mroczny układ[/bookLink]

 [bookCover]276302|Mroczny układ[/bookCover]