Oddałabym taki bilet mojej mamie. Dlaczego? Jest dla mnie najważniejszą osobą pod słońcem. Wiem, że nie miała lekko w młodości. Nie zdążyła się także w pełni nacieszyć swoim tatą, który odszedł gdy miała niespełna 23 lata, a ja roczek. Jej historie miłosne również nie były usłane różami... raz się rozwodziła, raz wpakowała w związek z facetem z którego wyszedł jeden wielki alkoholik. Praca tez jej nie rozpieszczała. Najpierw pracowała w sklepie spożywczym gdzie kierownictwo było koszmarne, a kolejną pracą była produkcja. A teraz? Teraz życzę jej wszystkiego co najlepsze i staram się pomagać jak tylko mogę.
Gdybym miała bilet do szczęścia na pewno bym jej go podarowała. Ja mam wrażenie, że taki bilet dostaję od niej przez całe swoje życie. Zawsze się troszczyła o wszystko tak bym ja nie musiała się nigdy o nic martwić. Nie brakowało mi w życiu niczego.
Moja mama to najważniejsza osoba i najlepsza kobieta na świecie. Gdybym mogła to dałabym jej gwiazdę z nieba... byle by widzieć uśmiech na jej twarzy.

Oddałabym taki bilet mojej mamie. Dlaczego? Jest dla mnie najważniejszą osobą pod słońcem. Wiem, że nie miała lekko w młodości. Nie zdążyła się także w pełni nacieszyć swoim tatą, który odszedł gdy miała niespełna 23 lata, a ja roczek. Jej historie miłosne również nie były usłane różami... raz się rozwodziła, raz wpakowała w związek z facetem z którego wyszedł jeden wielki...

Zapewne większość z Was kojarzy ,,Cierpienia młodego Wertera'', chociaż by ze szkoły, wiadomo lektura. Więc ja swój bilet oddałabym takiemu Werterowi.
Cierpiał Werter z powodu miłości, a moim cierpieniem było czytanie o tym. Jest tyle nieszczęścia na tym świecie, więc naprawdę dobrze czyta się o czymś miłym dobrym i co ma dobre zakończenie.Dzieło to mogło mieć zupełnie inny finał i młodzieży kojarzyć się z naprawdę dobrą książką.
Ja do dziś mam traumę po ,,Cierpieniach młodego Wertera''.

Zapewne większość z Was kojarzy ,,Cierpienia młodego Wertera'', chociaż by ze szkoły, wiadomo lektura. Więc ja swój bilet oddałabym takiemu Werterowi.
Cierpiał Werter z powodu miłości, a moim cierpieniem było czytanie o tym. Jest tyle nieszczęścia na tym świecie, więc naprawdę dobrze czyta się o czymś miłym dobrym i co ma dobre zakończenie.Dzieło to mogło mieć zupełnie inny...

Dałabym taki bilet mojej mamie, ponieważ uważam, że dużo dla mnie poświęciła w swoim życiu. Poza tym, jeśli ona byłaby szczęśliwa, na pewno chociaż mała cząstka jej szczęścia udzieliłaby się także i mnie.

Dałabym taki bilet mojej mamie, ponieważ uważam, że dużo dla mnie poświęciła w swoim życiu. Poza tym, jeśli ona byłaby szczęśliwa, na pewno chociaż mała cząstka jej szczęścia udzieliłaby się także i mnie.

Bilet do szczęścia - brzmi to naprawdę cudownie. W pierwszej chwili przed oczami widzę twarze najbliższych mi osób - rodzice, rodzeństwo, przyjaciele itp. Po chwili jednak uświadamiam sobie, co planuję im sprezentować i aż włos mi się jeży.

Po pierwsze- wszystko to, do czego dochodzimy trudem własnych rąk jest dla nas zawsze ważniejsze i daje nam większą satysfakcję niż to, co dostaniemy na złotej tacy. Bilet sprawiłby, że czyjeś pragnienia ziściłyby się bezwysiłkowo. To co nam spada z nieba cenimy najwyżej przez chwilę. Sukcesy spowszedniałyby zamiast być czymś magicznym.

Po drugie - nie o to chodzi bo złowić króliczka ale by gonić go! Co byśmy zrobili, gdyby wszystkie marzenia się spełniły? Życie osiągnęło by kontrapunkt a dalej... co by nam pozostało? Brak celu do którego można by dążyć. Ilość ziemskich pragnień jest mimo wszystko ograniczona, chyba że ktoś ma bardzo rozwiniętą fantazję.

Po trzecie - człowiek ma tendencję do rozleniwiania się. Skoro wszystko ma podsunięte pod nos to po co ma się wysilać? W rezultacie staje się coraz bardziej niezadowolony, marudny, niewiele mu się chce.

Na koniec - wszystkich nas cieszą prezenty. Ale jeśli wszystko mamy to nic nas już nie ucieszy. Choinka na Boże Narodzenie nie będzie pachniała już tak samo.

Podsumowując, bilet do szczęścia wykorzystałabym sama. W jaki sposób? Spaliłabym go trzymając płonący papier w ręce. Na filmach wygląda to bardzo wzniośle i zawsze marzyłam żeby tak spalić coś ważnego, a do tej pory nie miałam okazji.

Bilet do szczęścia - brzmi to naprawdę cudownie. W pierwszej chwili przed oczami widzę twarze najbliższych mi osób - rodzice, rodzeństwo, przyjaciele itp. Po chwili jednak uświadamiam sobie, co planuję im sprezentować i aż włos mi się jeży.

Po pierwsze- wszystko to, do czego dochodzimy trudem własnych rąk jest dla nas zawsze ważniejsze i daje nam większą satysfakcję niż...

Zdecydowanie bilet podarowałabym mojej Mamie. To pierwsza osoba, o której pomyślałam po przeczytaniu pytania. W ciągu swojego życia miała niełatwo, nawet jest wśród znajomych kojarzona z powiedzeniem "całe życie pod górkę". I niestety jest w tym bardzo dużo prawdy. Jednak nie tylko z tego powodu chciałabym jej go wręczyć. Moja Mama jest również osobą, która posiada piękny dar dzielenia się swoim szczęściem, czasem myślę, że jest w tym trochę magii. Gdy tylko przytrafi jej się coś co pozwala jej poczuć się szczęśliwą wszyscy wokół też się tak czują. Dlatego też to ona otrzymałaby ten mały niepozorny bilecik - by w końcu mogła żyć radośnie i tym uczuciem dzielić się z każdym kogo kocha.

Zdecydowanie bilet podarowałabym mojej Mamie. To pierwsza osoba, o której pomyślałam po przeczytaniu pytania. W ciągu swojego życia miała niełatwo, nawet jest wśród znajomych kojarzona z powiedzeniem "całe życie pod górkę". I niestety jest w tym bardzo dużo prawdy. Jednak nie tylko z tego powodu chciałabym jej go wręczyć. Moja Mama jest również osobą, która posiada piękny...

Znam wiele osób, którym taki bilet do szczęścia by się przydał,bale są trzy osoby, które spośród nich wyróżniają się i naprawdę zasługują na taki bilet. Spośród tych trzech bliskich mi osób: mamy, brata i syna ten bilet podarowałabym jednak mojemu bratu. Choć niewątpliwie każda matka chce szczęścia swoich dzieci jestem przekonana, że mój syn ma wszelkie predyspozycje do bycia szczęśliwym człowiekiem. Co do mojej mamy to pragnę jej szczęścia równie mocno jak szczęścia mojego brata, a ponieważ sama jestem matką wiem, że największym szczęściem dla matki jest patrzenie na szczęśliwe dzieci stąd mój wybór. Jako osoba z porażeniem czterokończynowym mój brat ma ogromne ograniczenia i choć pomimo tego wydaje się szczęśliwy, jestem przekonana, że niczego nie pragnie bardziej niż chodzić. Nie wyobrażam sobie większego szczęścia dla mnie i mojej mamy, a także dla niego niż to, które odczuwalibyśmy patrząc jak mój brat chodzi.

Znam wiele osób, którym taki bilet do szczęścia by się przydał,bale są trzy osoby, które spośród nich wyróżniają się i naprawdę zasługują na taki bilet. Spośród tych trzech bliskich mi osób: mamy, brata i syna ten bilet podarowałabym jednak mojemu bratu. Choć niewątpliwie każda matka chce szczęścia swoich dzieci jestem przekonana, że mój syn ma wszelkie predyspozycje do...

Taki bilet oddała bym, mojemu synowi, gdyż ma on przed sobą całe życie na wykorzystanie bezkresu szczęścia.
Jednak aby taki dar docenił bezwarunkowo, dostał by go w odpowiednim momencie.
Gdyby dostał zbyt wcześnie przepustkę do bezgranicznego szczęścia, mogło by to zadziałać w odwrotny sposób.
Dla nas dorosłych którzy poznali już różne "smaki" w swoim życiu, taki bilet dałby wymarzone ukojenie, odpoczynek od trudów, i radość na resztę życia.
W takim właśnie momencie dostał by bilet mój syn. Najpierw poznał by prawdziwe życie i wartość szczęścia, wtedy byłby gotów. Dla mnie także oznaczało by to bezgraniczne szczęście, bo wiedziałabym że ukochana osoba jest szczęśliwa.

Taki bilet oddała bym, mojemu synowi, gdyż ma on przed sobą całe życie na wykorzystanie bezkresu szczęścia.
Jednak aby taki dar docenił bezwarunkowo, dostał by go w odpowiednim momencie.
Gdyby dostał zbyt wcześnie przepustkę do bezgranicznego szczęścia, mogło by to zadziałać w odwrotny sposób.
Dla nas dorosłych którzy poznali już różne "smaki" w swoim życiu, taki bilet...

Początkowo pytanie wydało mi się banalnie proste. Lecz po chwili namysłu przestaje takie być. No bo po co komu bezkresne szczęście, skoro by je docenić musiałby doświadczyć też pecha w chociażby małym stopniu. Ten kto nie wylewa łez, nie doceni przecież uśmiechu.
Myślałem na początku, że taki dar powędrowałby w ręce któregoś z z członków mojej najbliższej rodziny - żony lub dzieci. Ale teraz przyszło mi do głowy, że chyba takowy bilet podarowałbym przypadkowo spotkanej na ulicy osobie. W jej głowie pozostałbym wtedy czarodziejem.

Początkowo pytanie wydało mi się banalnie proste. Lecz po chwili namysłu przestaje takie być. No bo po co komu bezkresne szczęście, skoro by je docenić musiałby doświadczyć też pecha w chociażby małym stopniu. Ten kto nie wylewa łez, nie doceni przecież uśmiechu.
Myślałem na początku, że taki dar powędrowałby w ręce któregoś z z członków mojej najbliższej rodziny - żony...

Bilet oddałabym siostrze. Zawdzięczam jej bardzo wiele - w momencie wzajemnej nienawiści jaką się darzyłyśmy, jako jedyna wyciągnęła do mnie rękę, co poniekąd uratowało mi życie. Dziś to jej przydałaby się odrobina szczęścia, którą bez zastanowienia podarowałabym jej.

Bilet oddałabym siostrze. Zawdzięczam jej bardzo wiele - w momencie wzajemnej nienawiści jaką się darzyłyśmy, jako jedyna wyciągnęła do mnie rękę, co poniekąd uratowało mi życie. Dziś to jej przydałaby się odrobina szczęścia, którą bez zastanowienia podarowałabym jej.

Oddałabym ten bilet bezdomnej osobie.

Oddałabym ten bilet bezdomnej osobie.