- Nie powinieneś nosić żółtego krawatu.
- Niby dlaczego? Lubię go.
- Oboje dobrze wiemy, że od godziny tłumaczę Ci jak bardzo Ci w nim nie do twarzy..
- Nie prawda, przez ostatnią godzinę próbujesz mi udowodnić, że mój krawat jest brzydki.
- Jedno nie wyklucza drugiego, na dodatek robię to w dobrej wierze.
- Czyżby?
- Czy gdyby tak nie było, doradzałabym Ci inny krawat? Przez godzinę?
- Jesteś kobietą, Twoje działanie może mieć głębsze dno.
- Chce byś dobrze wyglądał, dlatego załóż czerwony krawat.
- Dobrze, założę czerwony krawat, wrócę wieczorem.

Stukałam w klawisze klawiatury wyjaśniając mu po raz kolejny jak ważne jest, by nie zakładał tego krawata, robiłam to z miłości, chociaż on właśnie poszedł na randkę z inną.
Nikt nie wie o jego istnieniu, o tym , że codziennie czekam na wiadomość.
Każdy może pomyśleć, że jestem idiotką, też tak czasem myślę, myślę, że go sobie wymyślałam, ale zawsze w tym momencie on wraca.
Jako jedyny wraca zawsze.

- Nie powinieneś nosić żółtego krawatu.
- Niby dlaczego? Lubię go.
- Oboje dobrze wiemy, że od godziny tłumaczę Ci jak bardzo Ci w nim nie do twarzy..
- Nie prawda, przez ostatnią godzinę próbujesz mi udowodnić, że mój krawat jest brzydki.
- Jedno nie wyklucza drugiego, na dodatek robię to w dobrej wierze.
- Czyżby?
- Czy gdyby tak nie było, doradzałabym Ci inny krawat?...

Mnie i moje jak ja je nazywam "korespondencyjne przyjaciółki" połączyła wspólna pasja. Odnalazłyśmy się poprzez stronkę, na którą dodaje się swoje rysunki. Nasza relacja nie polega tylko na rozmowach o rysunkach. Nie znamy się w realu, ale pisząc ze sobą świetnie się dogadujemy i dzięki internetowi znalazłyśmy osoby z podobnymi zainteresowaniami, problemami, a nawet cechami.

Mnie i moje jak ja je nazywam "korespondencyjne przyjaciółki" połączyła wspólna pasja. Odnalazłyśmy się poprzez stronkę, na którą dodaje się swoje rysunki. Nasza relacja nie polega tylko na rozmowach o rysunkach. Nie znamy się w realu, ale pisząc ze sobą świetnie się dogadujemy i dzięki internetowi znalazłyśmy osoby z podobnymi zainteresowaniami, problemami, a nawet...

Nigdy nie zaprzyjaźniłam się z kimś przez internet. Odpycha mnie to, że nie wiem kto siedzi po drugiej stronie.
Nie mam żadnej pewności z kim rozmawiam. Kłamać w wiadomościach jest bardzo prostą rzeczą.

Jednak marzy mi się, spokojna konwersacja, czy to z dziewczyną czy z chłopakiem, która umili trudne dni. Pocieszy w smutku.
Żebyśmy znaleźli wspólny język. Rozmawiali godzinami, o wszystkim i o niczym. Bym ja znała lepiej go niż on sam i na odwrót, mimo, że nigdy nie widzieliśmy się na oczy.

Jednak takie rzeczy dzieją się tylko w bajkach.
Czyż nie?

Nigdy nie zaprzyjaźniłam się z kimś przez internet. Odpycha mnie to, że nie wiem kto siedzi po drugiej stronie.
Nie mam żadnej pewności z kim rozmawiam. Kłamać w wiadomościach jest bardzo prostą rzeczą.

Jednak marzy mi się, spokojna konwersacja, czy to z dziewczyną czy z chłopakiem, która umili trudne dni. Pocieszy w smutku.
Żebyśmy znaleźli wspólny język. Rozmawiali...

Poznałam przez Internet bardzo dużo ludzi. Jednych na portalach społecznościowych, drugich na chatach, trzecich na różnych forach, ale zdarzyło mi się też poznać chłopaka podczas gry w literaki na stronie kurnik.pl. W czasie gry zaczęliśmy pisać do siebie wiadomości. Rozmowa rozkręciła się. Potem graliśmy razem niemalże każdego dnia. Z czasem gra stała się przykrywką do "poklikania". Kiedy już wymieniliśmy się numerami GG, nasze rozmowy nie miały końca. Czasami żartowaliśmy sobie, że jak kiedyś będziemy parą i ktoś zapyta gdzie się poznaliśmy, odpowiemy zgodnie, że w kurniku :) Jednak nigdy do tego nie doszło. Niemniej jednak do dziś gram na tej stronie w różne gry i nierzadko poznaję ciekawe osobowości.

Poznałam przez Internet bardzo dużo ludzi. Jednych na portalach społecznościowych, drugich na chatach, trzecich na różnych forach, ale zdarzyło mi się też poznać chłopaka podczas gry w literaki na stronie kurnik.pl. W czasie gry zaczęliśmy pisać do siebie wiadomości. Rozmowa rozkręciła się. Potem graliśmy razem niemalże każdego dnia. Z czasem gra stała się przykrywką do...

W tamtym roku na facebooku powstała grupa osób, oglądających ten sam serial co ja. I kilka z nich postanowiło utworzyć konwersację na messengerze, właśnie z tej grupy. I tam się właśnie poznałam się z moją przyjaciółką.
Nie miałyśmy się jeszcze okazji spotkać, niestety, ale mam nadzieję, że może w te wakacje będzie nam to dane :).
Łączy nas mnóstwo rzeczy.
Obie kochamy seriale i książki.
Obie uwielbiamy słuchać muzyki i wielbimy praktycznie te same zespoły.
Ale najważniejsze jest dla mnie to, że mogę jej zaufać i gdy mam jakiś problem, mogę do niej napisać, a ona bez osądzania mnie, postara się mi pomóc. Taka osóbka to skarb. Życzę wszystkim znalezienia takiej osoby <3

W tamtym roku na facebooku powstała grupa osób, oglądających ten sam serial co ja. I kilka z nich postanowiło utworzyć konwersację na messengerze, właśnie z tej grupy. I tam się właśnie poznałam się z moją przyjaciółką.
Nie miałyśmy się jeszcze okazji spotkać, niestety, ale mam nadzieję, że może w te wakacje będzie nam to dane :).
Łączy nas mnóstwo rzeczy.
Obie kochamy...

Poznałam dobrą koleżankę na pewnym forum. Mieliśmy wspólne tematy. Ja zamierzałam iść na studia na uczelnię, w której ona studiowała. I tak zaczęły się nasze rozmowy.
Później przenieśliśmy się na facebooka. Teraz wiemy o sobie dość dużo, i wciąż ze sobą rozmawiamy.
Czasem warto poznać kogoś przez internet. Można wtedy poznać kogoś ciekawego, podobnego do nas.

Poznałam dobrą koleżankę na pewnym forum. Mieliśmy wspólne tematy. Ja zamierzałam iść na studia na uczelnię, w której ona studiowała. I tak zaczęły się nasze rozmowy.
Później przenieśliśmy się na facebooka. Teraz wiemy o sobie dość dużo, i wciąż ze sobą rozmawiamy.
Czasem warto poznać kogoś przez internet. Można wtedy poznać kogoś ciekawego, podobnego do nas.

Nie posiadam twittera ani instagrama, ale kiedyś udało mi się poznać ciekawą osobę przez portal gumtree w dziale poświęconym hobby, sportowi, wyznaniom. Chłopak ten poszukiwał wtedy zawodnika do drużyny i jako, że byłam zainteresowana początkowo, zanim dowiedziałam się o trudach, którym nie dałabym rady stawić czoła, to odpisałam na jego wiadomość. Tak rozpoczęła się nasza znajomość. Miałam później przez pewien czas towarzysza wycieczek rowerowych lub joggingów w parku. Nie trwało to długo, bo kolega wyjechał do Niemiec i kontakt się zerwał na dobre.
Uważam jednak, że poznanie kogoś przez internet jest bardzo trudne, ponieważ sieć przepełniona jest ogłoszeniami fałszywymi, zakłamanymi, pisanymi przez ludzi, którym się nudzi lub próbują innych oszukać. Wręcz bliskie niemożliwości jest stworzenie internetowej więzi z drugim człowiekiem, bo zwykle przedstawiamy się jako osoby, jakimi chcemy być, a nie jako tacy, jakimi jesteśmy. Słodzimy sobie, aby dobrze wypaść na tworzonym przez siebie profilu, koncie. Poznając innych przez internet, a potem spotykając ich na ulicy, nierzadko dotyka nas spory dysonans poznawczy. Dlatego też jestem przekonana, że trzeba wyjść do ludzi, wejść w ciekawe kręgi wspólnych zainteresowań, a wtedy pozna się towarzystwo, w którym będziemy się czuć jak wśród swoich.

Nie posiadam twittera ani instagrama, ale kiedyś udało mi się poznać ciekawą osobę przez portal gumtree w dziale poświęconym hobby, sportowi, wyznaniom. Chłopak ten poszukiwał wtedy zawodnika do drużyny i jako, że byłam zainteresowana początkowo, zanim dowiedziałam się o trudach, którym nie dałabym rady stawić czoła, to odpisałam na jego wiadomość. Tak rozpoczęła się nasza...

Było to jakieś 5 lat temu, poznaliśmy się grając w "Plemiona". Zaczęło się od rozmów na forum o temacie offtopowym a skończyło na dworcu w Częstochowie.
Pamiętam naszą pierwszą rozmowę na temat herbatki i ciasteczek. Później, gdy naszym wioskom groziła zagłada i co za tym idzie zerwanie kontaktów poprzez grę, wymieniliśmy się numerami GG. Z dnia na dzień znajdowaliśmy coraz to nowe tematy do rozmów, które nigdy się nie kończyły, czasem trwały nawet całą noc. Oboje byliśmy bardzo utalentowani w kuchni, prześcigaliśmy się w wypróbowywaniu nowych przepisów.
Po jakimś czasie postanowiliśmy przenieść naszą znajomość do realnego świata i spotkać się osobiście. Podjęłam więc decyzję i to ja byłam tą, która przyjechała do niego pociągiem do Częstochowy. Spędziliśmy miły dzień
i byliśmy w kinie na "Luci". Po ok miesiącu okazał się być zupełnie inny niż w świecie wirtualnym, a ja nie byłam jedyną, która uległa jego urokowi. Na tym nasza znajomość się skończyła. Uważajcie kogo spotykacie w sieci.

Było to jakieś 5 lat temu, poznaliśmy się grając w "Plemiona". Zaczęło się od rozmów na forum o temacie offtopowym a skończyło na dworcu w Częstochowie.
Pamiętam naszą pierwszą rozmowę na temat herbatki i ciasteczek. Później, gdy naszym wioskom groziła zagłada i co za tym idzie zerwanie kontaktów poprzez grę, wymieniliśmy się numerami GG. Z dnia na dzień znajdowaliśmy...

Mam 4 osoby, z którymi poznałam się przez Internet. Pierwsza z nich to chłopak, którego poznałam na forum hip-hop, gdzie umieszczałam swoje teksty piosenek. Stanął w mojej obronie, gdy ktoś napisał, że moje teksty są proste (dopiero zaczynałam); odpowiedział wtedy, że może i proste, ale nie prostackie. Potem odezwał się do mnie i tak mamy kilka napisanych wspólnie tekstów w moim zeszycie.
Drugiego chłopaka poznałam na swoim blogu. Również połączyła nas pasja do muzyki i pisania i również z nim napisałam kilka tekstów. Mamy kontakt do dziś i planujemy się spotkać.

Dwie dziewczyny natomiast są kolejnymi osobami, które poznałam na blogu Z jedną z nich piszę na Facebooku, a z drugą wymieniam pocztę elektroniczną i w razie potrzeby pomagamy sobie nawzajem jeśli chodzi np. o naukę. Być może dojdzie kiedyś do spotkania, ale kontakt pisemny jest i to bardzo dobry.

Choć wszystko to nie zamieni kontaktu w cztery oczy, to jednak fajnie, że mogłam takie osoby poznać i nadal mam z nimi kontakt. Doradzamy sobie, śmiejemy się, albo po prostu mówimy co u nas.

Mam 4 osoby, z którymi poznałam się przez Internet. Pierwsza z nich to chłopak, którego poznałam na forum hip-hop, gdzie umieszczałam swoje teksty piosenek. Stanął w mojej obronie, gdy ktoś napisał, że moje teksty są proste (dopiero zaczynałam); odpowiedział wtedy, że może i proste, ale nie prostackie. Potem odezwał się do mnie i tak mamy kilka napisanych wspólnie tekstów w...

Przez internet poznałam wiele osób, ale postanowiłam opisać jedną, szczególną znajomość.
Około dziesięciu lat temu, wybrałam się do dziadków na ferie zimowe, jak co roku. Jednego wieczoru zalogowałam się na swój komunikator Gadu-Gadu. Dostałam wtedy wiadomość od dziewczyny kilka lat starszej, mieszkającej ode mnie kilka godzin jazdy autem, ale miała tak samo na imię, podobne zainteresowania i słuchałyśmy podobnej muzyki. Przez okres moich ferii rozmawiałyśmy ze sobą co wieczór, a tematy nam się nie kończyły. Przez pierwsze kilka lat kontakt utrzymywałyśmy tylko latem i zimą, kiedy jeździłam do dziadków. Później nadeszła moda na naszą-klasę. Dodałyśmy się tam do znajomych, jednak wtedy już nasza znajomość trochę ucichła, myślę, że było to spowodowane różnicą wieku. Ja jeszcze byłam w podstawówce, moja koleżanka - skończyła gimnazjum. Jednak kiedy utworzyłyśmy konta na Facebook'u znowu zaczęłyśmy ze sobą rozmawiać. Wracając do naszej wspólnej pasji - była i jest nią muzyka. Pewnego dnia moja internetowa koleżanka napisała do mnie, że ma problem z jedną osobą, która miała nagrać skrzypce do Jej piosenki, więc po kilku dniach zaproponowałam, że ja mogę zagrać. Postanowiłyśmy zrobić to w Jej mieście, więc czekała mnie podróż ze śląska do Warszawy. Na pierwszym spotkaniu pojechałyśmy do studia nagrań, a potem spędziłyśmy razem popołudnie i wieczór. Jestem już kilka miesięcy po nagraniu swojej partii, a za niedługo piosenka ma wyjść na światło dzienne. Planujemy kolejne. Nasza wspólna historia toczy się od 10 lat i nie zapowiada się na jej koniec. :)

Przez internet poznałam wiele osób, ale postanowiłam opisać jedną, szczególną znajomość.
Około dziesięciu lat temu, wybrałam się do dziadków na ferie zimowe, jak co roku. Jednego wieczoru zalogowałam się na swój komunikator Gadu-Gadu. Dostałam wtedy wiadomość od dziewczyny kilka lat starszej, mieszkającej ode mnie kilka godzin jazdy autem, ale miała tak samo na imię,...