Głupotą jest przywiązywać się do ludzi, których nie znamy a którzy w internecie mogą być kim tylko chcą. Jest to głupota dość powszechna bo człowiek zwykle, z czasem się do innych ludzi przywiązuje a w internecie się tworzy dość specyficzna więź bo możemy uzewnętrzniać się osobom, których prawdopodobnie nigdy nie zobaczymy.Magia internetu jest niesłychana bo gdy ktoś nas oczaruje... nie sposób mu się już oprzeć.

Głupotą jest przywiązywać się do ludzi, których nie znamy a którzy w internecie mogą być kim tylko chcą. Jest to głupota dość powszechna bo człowiek zwykle, z czasem się do innych ludzi przywiązuje a w internecie się tworzy dość specyficzna więź bo możemy uzewnętrzniać się osobom, których prawdopodobnie nigdy nie zobaczymy.Magia internetu jest niesłychana bo gdy ktoś nas...

Głupie rzeczy to mam wrażenie, że robi się na pokaz. Taki fejsbuk - ile to durnoty i idiotyzmu. Oczywiście jest takie słynne porównanie do prowadzącego pojazdem: osoba, która jedzie za szybko to dawca organów i samobójca, za wolno - zawali droga i krytyk. Jedynie prowadzony przez nas jest prawidłowo jadącym pojazdem. Taka konkluzja; nie jestem bez winy, i nie powiem, że i mnie nie omija ta głupota: a to komentarz i pos idiotyczne wystawione i skomentowane, a to coś innego. Czasem komentarze moje po latach zastanawiaja, zwłaszcza te co fb przypomina. Kasuje bo wstyd i myśl co autor wtedy miał na myśli...

Głupie rzeczy to mam wrażenie, że robi się na pokaz. Taki fejsbuk - ile to durnoty i idiotyzmu. Oczywiście jest takie słynne porównanie do prowadzącego pojazdem: osoba, która jedzie za szybko to dawca organów i samobójca, za wolno - zawali droga i krytyk. Jedynie prowadzony przez nas jest prawidłowo jadącym pojazdem. Taka konkluzja; nie jestem bez winy, i nie powiem, że i...

Internet, poczucie anonimowości, pełnej władzy i wspaniałości. Siadam przed komputerem, wchodzę na czata, wpisuję nick: Lola16 od razu odzywają się i pytają: Masz 16 lat? Jak wyglądasz? Co masz na sobie? Z zapałem, odpisuję:

Mam skończone 16 lat.

W myślach dopowiadam i to bardzo dawno temu. Z rozbawieniem odpisuję na kolejne pytanie.

Jestem blondynką, o znakomitej figurze i niebieskich oczach.

Tak naprawdę jestem brunetką o figurze sosny, ale wstyd się przyznać. O to pytanie jest moim ulubionym.

Mam na sobie koronkową bieliznę.

Myślę sobie jak szaleć to szaleć.

Uwielbiałam w ten sposób zabawiać się na komunikatorach publicznych, jednak teraz jestem mądrzejsza i już nie bawią mnie takie marne rozrywki, zwłaszcza że każdy opisywał tam siebie jako ideał, którym nigdy nie był. Idealny człowiek istnieje tylko w filmach i wyobraźni piszących.

Internet, poczucie anonimowości, pełnej władzy i wspaniałości. Siadam przed komputerem, wchodzę na czata, wpisuję nick: Lola16 od razu odzywają się i pytają: Masz 16 lat? Jak wyglądasz? Co masz na sobie? Z zapałem, odpisuję:

Mam skończone 16 lat.

W myślach dopowiadam i to bardzo dawno temu. Z rozbawieniem odpisuję na kolejne pytanie.

Jestem blondynką, o znakomitej...

Najgłupszą rzeczą jaką zrobiłam w internecie, była sprzedaż zabytkowych mebli na jednym z portali aukcyjnych , gdzie pomyłkowo wystawiłam cenę na kup teraz-zamiast 1000zł, wpisałam 100 zł i za tyle meble zostały sprzedane.Zbyt szybkie, nierozważne kliknięcie:(

Najgłupszą rzeczą jaką zrobiłam w internecie, była sprzedaż zabytkowych mebli na jednym z portali aukcyjnych , gdzie pomyłkowo wystawiłam cenę na kup teraz-zamiast 1000zł, wpisałam 100 zł i za tyle meble zostały sprzedane.Zbyt szybkie, nierozważne kliknięcie:(

Uprzedzam, że to co napiszę jest tak głupie i żenujące, że chyba zapadnę się pod ziemię od razu po tym, jak postawię ostatnią kropkę.

Otóż będąc w najgorszym wieku, w którym człowiek może się znaleźć, czyli w wieku gimnazjalnym, postanowiłyśmy z przyjaciółką założyć bloga, na którym mogłybyśmy publikować nasze opowiadania. Nie były to jednak zwykłe opowiadania. Były to bezwstydne historie erotyczne, których pozazdrościłaby sama E.L. James. Pewnego razu, moja droga przyjaciółka puściła wodze wyobraźni i postanowiła napisać wyuzdany erotyk o naszym klasowym wychowawcy. Nawet wtedy było mi głupio, że taki tekst w ogóle powstał, jednak moja przyjaciółka nie widziała w tym nic złego. Aż do momentu, kiedy o blogu jakimś cudem dowiedzieli się nasi koledzy z klasy, którzy zagrozili, że naskarżą na nas. Pełne wstydu i strachu, że nasze opowiadania zrujnują nam reputację w szkole, postanowiłyśmy usunąć bloga. Niestety! Chłopcy zdążyli zrobić print screena tego nieszczęsnego erotyku o wychowawcy! Trochę jeszcze się nad nami pastwili i szantażowali nas, że opowiadanie ujrzy światło dzienne, ale ostatecznie cała sprawa rozeszła się po kościach – chłopcy byli chyba zbyt zażenowani poziomem i treścią owego erotyku, żeby w ogóle go komuś pokazać.

Uprzedzam, że to co napiszę jest tak głupie i żenujące, że chyba zapadnę się pod ziemię od razu po tym, jak postawię ostatnią kropkę.

Otóż będąc w najgorszym wieku, w którym człowiek może się znaleźć, czyli w wieku gimnazjalnym, postanowiłyśmy z przyjaciółką założyć bloga, na którym mogłybyśmy publikować nasze opowiadania. Nie były to jednak zwykłe opowiadania. Były to...

Długo się zastanawiałam, co będzie najgłupsze, z całej mojej internetowej kariery popełniania błędów. Pierwsze wspomnienie, bardzo intensywne, związane z internetowym światem to ogromna reklama przedstawiająca dziecko siedzące przed monitorem, którego głowę zjada wielki komputerowy wirus! Tak bardzo mnie to przestraszyło, że w klasie, gdy dzieci pisały, że najbardziej boją się pająków albo upiorów spod łóżka, ja wciąż twierdziłam, że największy lęk budzą we mnie wirusy komputerowe! Nie sprawiło to jednak, jak widać po załączonym poście, że przestałam korzystać z internetu (chyba właśnie tu popełniłam błąd, inaczej nie byłoby tej historii :P). Mimo wszystko dziecięcych wybryków nie uważam za największe błędy, no bo to jednak ten wiek, który wiele wybaczy. Problem pojawia się, gdy, zdawałoby się, że posiadająca swój własny mózg, 20 letnia dziewczyna, wysyła wiadomość bardzo formalną ze skrzynki, której adres brzmi mniej więcej tak: loffki@buziaczki.pl. Grunt to kiedyś dorosnąć, uczyć na błędach i nie zapaść się pod ziemię, przy odczytywaniu wiadomości zwrotnej.

Długo się zastanawiałam, co będzie najgłupsze, z całej mojej internetowej kariery popełniania błędów. Pierwsze wspomnienie, bardzo intensywne, związane z internetowym światem to ogromna reklama przedstawiająca dziecko siedzące przed monitorem, którego głowę zjada wielki komputerowy wirus! Tak bardzo mnie to przestraszyło, że w klasie, gdy dzieci pisały, że najbardziej boją...

Dość późno miałam okazję zaistnieć w Internecie. Byłam już na drugim roku studiów, kiedy jak grzyby po deszczu zaczęły powstawać wszelkiego rodzaju kafejki internetowe, a dostęp do sieci stał się tak bardzo powszechny. Ale własny komputer z siecią w moim domu pojawił się dopiero cztery lata później. Jeśli już korzystałam z Internetu, robiłam to właśnie w kafejkach lub u kuzynów. Pewnego razu odkryłam coś takiego jak czat i postanowiłam skorzystać. To nie był jednak czat randkowy. Od słowa do słowa doszliśmy z moim rozmówcą do tego, że oboje studiujemy w tym samym mieście.
On postanowił chyba zaryzykować i zaproponował spotkanie w realu. A ja, jako osoba zupełnie niezorientowana, świeżynka internetowych czatów i cyberprzestrzeni , zgłupiałam. I zamiast spytać mądrzejszych o co kaman, wypaliłam, że on chyba zgłupiał skoro myśli, że ja, teraz, o 22.00 będę się tłuc na drugi koniec miasta autobusem żeby spotkać się z nim w jakimś beznadziejnym supermarkecie. Przecież rynek i starówka są w połowie drogi, nie tylko bliżej, co przytulniej. Po tym moim monologu wirtualny randkowicz uznał, że z wariatką nie będzie gadał, bo ładnie podziękował i się rozłączył. I gdyby nie kuzyn, któremu się wyżaliłam, pewnie nie wpadłabym na to, że real Realowi nie równy.
Obecnie, prócz LC i PINTEREST, na których anonimowość jest jednak łatwiej zachować niż gdzie indziej, nie funkcjonuję na żadnym portalu i to mi odpowiada.

Dość późno miałam okazję zaistnieć w Internecie. Byłam już na drugim roku studiów, kiedy jak grzyby po deszczu zaczęły powstawać wszelkiego rodzaju kafejki internetowe, a dostęp do sieci stał się tak bardzo powszechny. Ale własny komputer z siecią w moim domu pojawił się dopiero cztery lata później. Jeśli już korzystałam z Internetu, robiłam to właśnie w kafejkach lub u...

Pamiętam jak kilka lat temu, w wakacje, założyłam konto na portalu społecznościowym, w którym to zapisana byłam do mojej przyszłej klasy. Nie wiem już dlaczego, ale pod jakimś dziwnym wpływem zamieściłam na swojej stronce logo ulubionej drużyny piłkarskiej ze Śląska. Jak nie trudno się domyślić spora większość mojej przyszłej klasy była za klubem z naszego miasta i niestety musiałam to i owo na swój temat wysłuchać w ciągu kilku pierwszych tygodni nauki w nowej szkole. Z czasem zakopaliśmy wojenne topory i kumplujemy się do dnia dzisiejszego:)Ale od tamtej pory zastanawiam się dwa razy zanim sobie niepotrzebnie przysporzę wrogów.

Pamiętam jak kilka lat temu, w wakacje, założyłam konto na portalu społecznościowym, w którym to zapisana byłam do mojej przyszłej klasy. Nie wiem już dlaczego, ale pod jakimś dziwnym wpływem zamieściłam na swojej stronce logo ulubionej drużyny piłkarskiej ze Śląska. Jak nie trudno się domyślić spora większość mojej przyszłej klasy była za klubem z naszego miasta i niestety...

Kiedyś bardzo mnie oczarował internetowy, anonimowy świat. Uważałam, że w tak wielkiej przestrzeni mogę być kim chcę. A że nie do końca byłam zadowolona z mojej szarej egzystencji to postanowiłam stworzyć idealną wersję siebie. Założyłam w tym celu konto na portalu społecznościowym, na którym jedyną prawdziwą rzeczą było moje zdjęcie. Stworzyłam ideał, z ekscytującym hobby, rzadkim imieniem, fantastycznym charakterem i… rozpoczęłam poszukiwania! W sieci szukałam bratniej duszy, kogoś z kim można pożartować, obgadać ulubiony film, dopytać w kwestii ciekawych koncertów. Po prostu jakiegoś dobrego, życzliwego człowieka, który mnie polubi. A żeby odnaleźć w wirtualnej rzeczywistości przyjaciela, musiałam wpisać kilka głównych cech, które mają wytypować tego idealnie dobranego, o podobnym guście i w zbliżonym wieku. Jakie było moje zdziwienie, gdy system wylosował… mojego rodzonego brata! Czułam się potwornie zażenowana, że obejrzał sobie dokładnie mój bajeczny profil, z tymi wszystkimi wymyślonymi cechami charakteru i udawanymi zainteresowaniami. Było mi tym bardziej głupio, że sam miał prawdziwy profil. I cóż, jak to starszy brat – gnębi mnie tym teraz na każdej imprezie rodzinnej. Internet nie jest więc taki wielki jak się uważa. Na pewno jest za mały dla nas dwojga. Moja historia może śmieszyć, ale dla mnie właśnie to było największą głupotą popełnioną w Internecie. A jak z tego wybrnęłam? Dzielnie znoszę strojone ze mnie żarty i już nie popisuję się w sieci.

Kiedyś bardzo mnie oczarował internetowy, anonimowy świat. Uważałam, że w tak wielkiej przestrzeni mogę być kim chcę. A że nie do końca byłam zadowolona z mojej szarej egzystencji to postanowiłam stworzyć idealną wersję siebie. Założyłam w tym celu konto na portalu społecznościowym, na którym jedyną prawdziwą rzeczą było moje zdjęcie. Stworzyłam ideał, z ekscytującym hobby,...

Moim największym błędem było wysłanie pomyłkowo osobistego e-maila do innego adresata. Korzystam z podpowiedzi przy wpisywaniu adresu, więc w pośpiechu kliknąłem podpowiedź i wysłałem. Kiedy otrzymałem odpowiedź "ale o co chodzi?" zamarłem. Na szczęście osoba, do której wysłałem , przyjęła przeprosiny i wykazała się wielkim taktem i zrozumieniem. Czasami wysyłam poufne e-maile, jednak od tamtej pory dokładnie wpisuję adres, nie korzystając z wyskakujących podpowiedzi.

Moim największym błędem było wysłanie pomyłkowo osobistego e-maila do innego adresata. Korzystam z podpowiedzi przy wpisywaniu adresu, więc w pośpiechu kliknąłem podpowiedź i wysłałem. Kiedy otrzymałem odpowiedź "ale o co chodzi?" zamarłem. Na szczęście osoba, do której wysłałem , przyjęła przeprosiny i wykazała się wielkim taktem i zrozumieniem. Czasami wysyłam poufne...