Ponoć stara miłość nie rdzewieje, ale też i nie wchodzi się dwa razy do tej samej rzeki... Nie ma co rozpamiętywać, więc pojawiam się na weselu z moim nowym partnerem i tak samo jak ja jestem szczęśliwa, tak życzę tego samego Młodej Parze z wiarą, że każdy ma w świecie przeznaczoną sobie tą przysłowiową "drugą połówkę jabłka".
A to, że zrobię się na bóstwo, by może trochę wzbudzić zazdrość w byłym partnerze, to już taka nasza natura kobieca ;)

Ponoć stara miłość nie rdzewieje, ale też i nie wchodzi się dwa razy do tej samej rzeki... Nie ma co rozpamiętywać, więc pojawiam się na weselu z moim nowym partnerem i tak samo jak ja jestem szczęśliwa, tak życzę tego samego Młodej Parze z wiarą, że każdy ma w świecie przeznaczoną sobie tą przysłowiową "drugą połówkę jabłka".
A to, że zrobię się na bóstwo, by może trochę...

Gdybym otrzymała zaproszenie na ślub swojej dawnej miłości, to czy bym się na nim pojawiła zależałoby od tego, co czułabym do przyszłego pana młodego.
Jeśli nadal byłby bliski moje sercu zjawiłabym się na uroczystości. Zrobiłabym to przede wszystkim dla siebie, żeby na własne oczy zobaczyć, że jest to koniec i nie mogę mieć żadnych nadziei. Dzięki temu ostatecznie odcięłabym się od przeszłości.
Jeśli zaś po rozstaniu z nim nasze relacje nie byłby najlepsze nie znalazłabym się wśród weselnych gości. Moja obecność tam nie sprawiłaby przyjemności ani mi, ani jemu. Nie widziałbym potrzeby psucia sobie, a tym bardziej parze młodej takiego dnia.

Gdybym otrzymała zaproszenie na ślub swojej dawnej miłości, to czy bym się na nim pojawiła zależałoby od tego, co czułabym do przyszłego pana młodego.
Jeśli nadal byłby bliski moje sercu zjawiłabym się na uroczystości. Zrobiłabym to przede wszystkim dla siebie, żeby na własne oczy zobaczyć, że jest to koniec i nie mogę mieć żadnych nadziei. Dzięki temu ostatecznie...

Jechać na ślub dawnej miłości tylko po to, by sprawić tej osobie przyjemność, to jak położyć swoją głowę na pieńku, żeby kat mógł ją sobie radośnie ściąć. Takie akcje nie są dla mnie. Przeszłość to przeszłość i nie ważne w jakiej formie. Zaproszenie na ślub, byłoby tylko dowodem tego, że wciąż gdzieś się czai i znowu chce o sobie przypomnieć. Nie ma we mnie żalu, pretensji czy złości. Są za to zasady, którymi się kieruję i tak już zostanie.

Jechać na ślub dawnej miłości tylko po to, by sprawić tej osobie przyjemność, to jak położyć swoją głowę na pieńku, żeby kat mógł ją sobie radośnie ściąć. Takie akcje nie są dla mnie. Przeszłość to przeszłość i nie ważne w jakiej formie. Zaproszenie na ślub, byłoby tylko dowodem tego, że wciąż gdzieś się czai i znowu chce o sobie przypomnieć. Nie ma we mnie żalu, pretensji...

Jeśli dostałabym zaproszenie na ślub od swojej dawnej miłości, z pewnością długo bym rozpatrywała wszystkie "za" i "przeciw". Na pewno miałabym dużo orzech do zgryzienia. Być może czas podziałaby na moją korzyść i cała ta sytuacja nie miałaby dla mnie większego znaczenia. Może uczucia, które do niego przed laty żywiłam, na dobre się ochłodziły. Może i on sam byłby dla mnie jedynie wspomnieniem, a cały ten ślub okazją, do odnowienia kontaktu z dawnymi znajomymi. Może i bym się nawet dobrze bawiła i cieszyła z ich szczęścia. Jest też wariant mniej optymistyczny. A może właśnie wybuchłabym płaczem, rozbiła wszystkie talerze, a na koniec podarłabym zaproszenie. Równie dobrze mogłabym dalej go kochać i życzyć im szybkiego rozwodu.
Myślę jednak, że na pewno w pierwszej chwili byłabym nieco smutna i zaskoczona. Pewnie wspominałabym wszystkie wspólne chwile z nim. Potem, znając mnie, ucieszyłabym się jego szczęścia i życzyłabym im wszystkiego dobrego. Chociaż wątpię czy byłoby mnie stać na pójście na ślub. Jednak wspomnienia by wróciły a z nimi wszystkie emocje.

Jeśli dostałabym zaproszenie na ślub od swojej dawnej miłości, z pewnością długo bym rozpatrywała wszystkie "za" i "przeciw". Na pewno miałabym dużo orzech do zgryzienia. Być może czas podziałaby na moją korzyść i cała ta sytuacja nie miałaby dla mnie większego znaczenia. Może uczucia, które do niego przed laty żywiłam, na dobre się ochłodziły. Może i on sam byłby dla mnie...

Cieszę się niezmiernie, bo to co zostało niedopowiedziane to dawny etap. Zapożyczam jakiegoś przystojniaka (o wiele przystojniejszego od Pana Młodego) i idę na bal na którym bawię się za pieniądze od byłego i to jeszcze jak, a do tego udaję lub jestem faktycznie bardzo zakochana w swoim partnerze. Dodatkowo jestem wystrojona, zrobiona na tip top, a Pan Młody ma brzydszą ode mnie swoją połówkę, więc niech się napatrzy na to co stracił :)

Cieszę się niezmiernie, bo to co zostało niedopowiedziane to dawny etap. Zapożyczam jakiegoś przystojniaka (o wiele przystojniejszego od Pana Młodego) i idę na bal na którym bawię się za pieniądze od byłego i to jeszcze jak, a do tego udaję lub jestem faktycznie bardzo zakochana w swoim partnerze. Dodatkowo jestem wystrojona, zrobiona na tip top, a Pan Młody ma brzydszą ode...

Jadę! Torta sobie nie daruję, co tam wzrok panny młodej(powinna kontrolować listę zaproszonych).
;)

Jadę! Torta sobie nie daruję, co tam wzrok panny młodej(powinna kontrolować listę zaproszonych).
;)

Kiedyś ten człowiek był mi bliski. Chociaż skończyło się źle, mam też wiele pozytywnych wspomnień, pamiętam wiele cudownych momentów, kilka wspólnie przeżytych, szalonych przygód. A więc idę.
Nie ubieram się wyzywająco. Nie planuję się mścić, wzbudzać zazdrości. Nie chcę zespuć dnia jemu ani jej. Chcę tylko zakończyć definitywnie mój udział w jego historii.
Uśmiechnę się, uścisnę mu dłoń i będę życzyć szczęścia.
Dobra karma wraca.

Kiedyś ten człowiek był mi bliski. Chociaż skończyło się źle, mam też wiele pozytywnych wspomnień, pamiętam wiele cudownych momentów, kilka wspólnie przeżytych, szalonych przygód. A więc idę.
Nie ubieram się wyzywająco. Nie planuję się mścić, wzbudzać zazdrości. Nie chcę zespuć dnia jemu ani jej. Chcę tylko zakończyć definitywnie mój udział w jego historii.
Uśmiechnę się,...

Najbardziej logicznym wyjściem byłoby uniknięcie owego wydarzenia używając dobrze wymyślonej i wiarygodnej wymówki. Jednakże wiadomo, że ta opcja odpada ponieważ gdzie tutaj historia? Oczywiście jadę na spotkanie po drodze snując filozoficzne przemyślenia i wspomnienia dawnej miłości. Na miejscu zas usilnie starałbym się zachowywać spokój z kwiecistymi opisami bólu i wewnętrznych rozterek. Nie można zapomnieć również o alkoholu, niezręcznych chwilach, przynajmniej jednej kłótni. Stosunek z dawną miłością jest opcją deluxe całego wydarzenia, można doprawić go również nakryciem i ogólną dramą.

Najbardziej logicznym wyjściem byłoby uniknięcie owego wydarzenia używając dobrze wymyślonej i wiarygodnej wymówki. Jednakże wiadomo, że ta opcja odpada ponieważ gdzie tutaj historia? Oczywiście jadę na spotkanie po drodze snując filozoficzne przemyślenia i wspomnienia dawnej miłości. Na miejscu zas usilnie starałbym się zachowywać spokój z kwiecistymi opisami bólu i...

Oczywiście, że idę! Idę, uśmiecham się zupełnie szczerze, podziwiam suknię Panny Młodej i tańczę na stole. miłość, która mija i pozostawia niemiły posmak to żadna miłość. On znalazł żonę, założył dom, pewnie posadził jabłoń. A ja zdobyłam tytuł profesora, posadziłam miliony truskawek, żeby mieć czym przygrywać szampana otworzonego przez tego jednego, jedynego, po którym zostają tylko przyjemne myśli. Więc zabieram i tego mojego jedynego i tę butelkę szampana i bawię się cudownie na ich ślubie.

Oczywiście, że idę! Idę, uśmiecham się zupełnie szczerze, podziwiam suknię Panny Młodej i tańczę na stole. miłość, która mija i pozostawia niemiły posmak to żadna miłość. On znalazł żonę, założył dom, pewnie posadził jabłoń. A ja zdobyłam tytuł profesora, posadziłam miliony truskawek, żeby mieć czym przygrywać szampana otworzonego przez tego jednego, jedynego, po którym...

Dość zabawa sytuacja. Jakbym zobaczyła takowe zaproszenie to pomyślałabym w sumie, że to może jakiś żart? Oczywiście nie chodzi o samo zaproszenie, a fakt otrzymania go. Zazdroszczę parom, którym udało rozstać się w spokoju i zrozumieniu. Nigdy nie oczekiwałabym od swojego byłego partnera wielkich przyjaźni po rozstaniu, ale jednak brak wyjaśnienia pewnych sytuacji z przeszłości może męczyć po dziś dzień. Wracając do pytania i dopasowania go do życiowych przeżyć mogę stwierdzić, że dane zaproszenie miałoby być takim jego symbolem zwycięstwa, czegoś w stylu „Mi się udało ułożyć życie od nowa, bez Ciebie, a Ty pewnie nadal rozpamiętujesz przeszłość.” Według mnie na ślub zaprasza się przede wszystkim rodzinę, przyjaciół oraz osoby, z którymi chcesz przeżyć tą wspaniałą chwilę wejścia w nowy etap życia. Pojawienie się tam ludzi tworzących twoje pierwsze, życiowe doświadczenia związane z partnerstwem i miłością, kończące się na dodatek „małym” niepowodzeniem, nie wróżyłoby nic dobrego. Skoro nasze drogi się rozeszły to nie widzę sensu łączenia ich z powrotem, tym bardziej w takim dniu. Niech każdy żyje i cieszy się własnymi sukcesami, odcinając się od tego co było i skupiając na tym co jest i co nas jeszcze czeka. Wysłanie kartki z najlepszymi życzeniami byłoby wystarczającym krokiem, pokazującym, że nie jestem małą egoistką i zamknęłam już rozdział zatytułowany jego imieniem.

Dość zabawa sytuacja. Jakbym zobaczyła takowe zaproszenie to pomyślałabym w sumie, że to może jakiś żart? Oczywiście nie chodzi o samo zaproszenie, a fakt otrzymania go. Zazdroszczę parom, którym udało rozstać się w spokoju i zrozumieniu. Nigdy nie oczekiwałabym od swojego byłego partnera wielkich przyjaźni po rozstaniu, ale jednak brak wyjaśnienia pewnych sytuacji z...