Nie mam na szczęście zbyt wiele pamiątek, dlatego zabrałabym do plecaka jedno zdjęcie, dokumenty, telefon i to, co uznałabym jeszcze na najważniejsze i co mogłabym zgarnąć bez konieczności pakowania się w zajęte ogniem pomieszczenia.

Nie mam na szczęście zbyt wiele pamiątek, dlatego zabrałabym do plecaka jedno zdjęcie, dokumenty, telefon i to, co uznałabym jeszcze na najważniejsze i co mogłabym zgarnąć bez konieczności pakowania się w zajęte ogniem pomieszczenia.

Przede wszystkich byłby to plecak, który mogłabym zarzucić na plecy, a w dłoniach uratować mojego Szynszyla. Zawartość plecaka byłaby zróżnicowana. Byłyby tam najważniejsze dokumenty, gotówka, jeden album z najważniejszymi zdjęciami, część wygodnej garderoby, jedna ukochana książka i pierwszy prezent od narzeczonego - mały pluszak.

Przede wszystkich byłby to plecak, który mogłabym zarzucić na plecy, a w dłoniach uratować mojego Szynszyla. Zawartość plecaka byłaby zróżnicowana. Byłyby tam najważniejsze dokumenty, gotówka, jeden album z najważniejszymi zdjęciami, część wygodnej garderoby, jedna ukochana książka i pierwszy prezent od narzeczonego - mały pluszak.

Wszystkie moje memy na papierze. Tyle wystarczy mi do przeżycia.

Wszystkie moje memy na papierze. Tyle wystarczy mi do przeżycia.

Wiele razy zastanawiałam się co bym zabrała gdy wybuchnie pożar, co zabrać w tak krótkim czasie , co jest dla nas naprawdę ważne ? Gdy tak myślę chciałabym zabrać wszystko moje książki, ubrania , zdjęcia, biżuterie,filmy itd. wszystko ma dla mnie znaczenie ,wspomnienia , przypominają o czymś ważnym.Ale czy są ważniejsze od życia wszystko możemy odkupić jedynie zdjęć nie ale mamy wspomnienia ,które w nas pozostaną. Pożar jest straszną tragedią , zaczyna się niespodziewanie i trawi wszystko na swojej drodze. Najważniejsze abyśmy sami jak najszybciej uciekli z płonącego budynku , gdyż nasze życie jest najważniejsze drugiego mieć nie będziemy.Oczywiście chcielibyśmy wszystko zabrać i uratować ale tego zrobić się nie da, to po prostu nie wykonalne. Można planować , zastanawiać się jak ja teraz ale kiedy dojdzie do pożary takie plany pójdą na nić to i tak nie wyjdzie. W sytuacji zagrożenia życia wszystko się zmienia . Powinniśmy zabrać ważne dokumenty więc takie chowajmy w jednym miejscu aby szybko zabrać , ale w stresie i w zdenerwowanie i o tym możemy zapomnieć i przygotowania pójdą na nic. Dla mnie najważniejsze jest aby wszyscy moi najbliżsi wyszli cało i zdrowo z budynku.
Pożar jest strasznym i groźnym żywiołem często trudno z nim zwyciężyć ,chociaż bardzo chcemy uratować ważne dla nas rzeczy ,ale czy one są tak ważne aby ryzykować własnym życiem aby je zabrać. Jednak dla mnie nie są tak ważne i z ciężkim sercem poświęciła bym je i uciekała z pożaru.

Wiele razy zastanawiałam się co bym zabrała gdy wybuchnie pożar, co zabrać w tak krótkim czasie , co jest dla nas naprawdę ważne ? Gdy tak myślę chciałabym zabrać wszystko moje książki, ubrania , zdjęcia, biżuterie,filmy itd. wszystko ma dla mnie znaczenie ,wspomnienia , przypominają o czymś ważnym.Ale czy są ważniejsze od życia wszystko możemy odkupić jedynie zdjęć nie ale...

Myślę że w razie pożaru nie zachowywałabym się racjonalnie. Tak już mam. Gdy jestem w niebezpieczeństwie zaczynam spazmatycznie chichotać. Mając jedną walizkę prawdopodobnie powrzucałabym do niej jakieś rupiecie. Po prostu brałabym to co leży najbliżej. A później okazało by się, co tak na prawdę jest w torbie. Pewna jestem tylko, że mimo histerii, uratowałabym mojego chomika. W końcu jest członkiem rodziny, a sam by nie uciekł. Chyba w takich sprawach muszę liczyć na trzeźwość umysłu rodziny.

Myślę że w razie pożaru nie zachowywałabym się racjonalnie. Tak już mam. Gdy jestem w niebezpieczeństwie zaczynam spazmatycznie chichotać. Mając jedną walizkę prawdopodobnie powrzucałabym do niej jakieś rupiecie. Po prostu brałabym to co leży najbliżej. A później okazało by się, co tak na prawdę jest w torbie. Pewna jestem tylko, że mimo histerii, uratowałabym mojego...

W mojej walizce nie znalazłoby się nic praktycznego. Jednak w razie krzyku ze strony urodzonych ekspertów od bezpieczeństwa oraz pragmatyków z wyboru, mam kilka argumentów na swoją obronę. Pierwszy to zdjęcia. Rodzinne zdjęcia, robione analogowym aparatem, kiedy umazana lodem siedzę w kolorowym krzesełku albo te, na których zakochany tata uwiecznił opalone nogi mamy. Te chwile już nie powrócą jedyne co mamy to wspomnienia i zdjęcia. A że skleroza dotyka tylko naszych mózgów, wywołane odbitki wydają się dobrym zabezpieczeniem na przyszłość.Po drugie pamiątki. Razem z chłopakiem kupujemy w każdym miejscu jakąś duperelkę, która ma nam przypominać o tym, że kiedyś je odwiedziliśmy. Wiem bryloczek spod wieży Eiffla można odkupić, ale to nie będzie już ten nabyty podczas podróży poślubnej.Po trzecie inne niezastąpione rzeczy. Na moim łóżku siedzi Rysio - stary misio, towarzyszący mi od najmłodszych lat. Rysio wygląda jakby wiele w życiu przeszedł, na pewno bliskie spotkanie z jedzeniem oraz chwile, gdy więcej tulenia nie był już w stanie znieść. Ale żaden nowy miś nigdy nie zastąpi wiernego Rysia. Myślę, że każdy z nas, kto ma własnego Rysia zrozumie o co mi chodzi.Te wszystkie rzeczy umieściłabym w walizce. Nic pragmatycznego, wszystko banalnie sentymentalne. Dlatego bo ściany można odbudować, położyć nowe podłogi i tapety także, wstawić nowe meble. Ale rzeczy, które są z nami od zawsze, znaczą najwięcej i wnoszą życie i miłość w te odbudowane ściany, nigdy odkupić nie zdołamy.

W mojej walizce nie znalazłoby się nic praktycznego. Jednak w razie krzyku ze strony urodzonych ekspertów od bezpieczeństwa oraz pragmatyków z wyboru, mam kilka argumentów na swoją obronę. Pierwszy to zdjęcia. Rodzinne zdjęcia, robione analogowym aparatem, kiedy umazana lodem siedzę w kolorowym krzesełku albo te, na których zakochany tata uwiecznił opalone nogi mamy. Te...

Pożar. Pierwsza myśl bezpieczeństwo najbliższych: wszyscy musza się odliczyć , mąż , synek i jamnik. I ja . Żyję nie tylko dla siebie, ale rodzinny jako matka, żona, mama i główna karmicielka psa więc moim obowiązkiem jest również dbanie o swoje interesy. Ryzyko ograniczone do minimum, ale zakładając że mam 2 minuty na spakowanie: sentymenty odrzucam na bok. Najpierw pakuję pieniądze i dokumenty, całą papierologie: druki, dowody i prawa jazdy. Bo przecież człowiek składa się z „ciała, duszy i dokumentów”.
Dalej telefon z ładowarką: bo kontakty, bo trzeba zadzwonić do babci że żyjemy (zaoszczędzi to jej palpitacji serca) i powiadomić szefa że biorę wolne albo będę nocować w firmie z całą rodziną. Potem dysk zewnętrzny gdzie mam wszystkie zdjęcia , które kosztowały mnie tyyyle marudzenia męża, że po co, że on się nie uśmiechnie, że to bezsensu. Jasne że wspomnienia zostaną i są najważniejsze: ale dobrze mieć wizualny fundament, coś na czym zbuduję wspomnienia dla mojego synka. Poza tym muszę mieć jakiś dowód na moją idealna figurę z przed ciąży.
Pamiątki sentymentalne? Zawsze przy sobie: obrączka i pierścionek zaręczynowy na palcu. I opaska z rączki Szymka ze szpitala gdy się urodził: rzeczy od moich najważniejszych facetów schowane w dłoni.
Jak starczy czasu biegnę do kuchni po zeszyt z przepisami: ciocia Aniela raz w chwili likierowej słabości zdradziła mi przepis na najlepszy sernik w mieście. Do tej pory przy mnie nie pije, a to naprawdę pyszny sernik.

Pożar. Pierwsza myśl bezpieczeństwo najbliższych: wszyscy musza się odliczyć , mąż , synek i jamnik. I ja . Żyję nie tylko dla siebie, ale rodzinny jako matka, żona, mama i główna karmicielka psa więc moim obowiązkiem jest również dbanie o swoje interesy. Ryzyko ograniczone do minimum, ale zakładając że mam 2 minuty na spakowanie: sentymenty odrzucam na bok. Najpierw pakuję...

Co by zapakowała? Proste, po za dyskiem wyjętym z komputera (mam tam mnóstwo zdjęć) i dokumentami, włożyłabym tam album z mojego liceum w podpisami wszystkich z klasy i wieloma zdjęciami i wspomnieniami. Oraz kilka moich albumów ze zdjęciami z dzieciństwa. Dlaczego akurat to? Całą resztę - książki, kosmetyki, ubrania itp - mogłabym kupić jeszcze raz, ale wspomnień nie dałby się odzyskać, powtórzyć. Są unikatowe i dlatego chciałabym je zachować na zawsze :) Pewnie dorzuciłabym też skrzyneczkę z pamiątkami typu pocztówki, bilety, paragony i ulotki z wyjątkowych miejsc. Podobnie z aparatem, który sam w sobie jest wielką pamiątką i prezentem. Być może znalazło by się też miejsce dla ciepłej bluzy czy butów :P Ale najważniejsze to albumy i zdjęcia. Coś czego nie umiałabym odzyskać za żadne pieniądze :) A no i oczywiście, jak na kobietę przystało - torebkę :P

Co by zapakowała? Proste, po za dyskiem wyjętym z komputera (mam tam mnóstwo zdjęć) i dokumentami, włożyłabym tam album z mojego liceum w podpisami wszystkich z klasy i wieloma zdjęciami i wspomnieniami. Oraz kilka moich albumów ze zdjęciami z dzieciństwa. Dlaczego akurat to? Całą resztę - książki, kosmetyki, ubrania itp - mogłabym kupić jeszcze raz, ale wspomnień nie...

Nic bym nie wziął. A potem zaczął wszystko od początku.

Nic bym nie wziął. A potem zaczął wszystko od początku.