Jesteśmy na finiszu, do ostatecznego złapania przestępcy pozostała niespełna godzina. Dostała mi się w tej akcji główna rola-rola przynęty. Przebrany za białego misia (w ogóle nie podobnego do tego spotykanego na Krupówkach) siedzę przyczajony niedaleko szlaku górskiego, którym ma poruszać się nasz cel. Po długich miesiącach śledztwa w końcu udało nam się zebrać wystarczającą ilość dowodów by zamknąć opryszka, który wlewa do Morskiego Oka niebezpieczne substancje, które powodują śmierć wszystkich istot żywych, które znalazły tam swój dom. Teraz tylko wystarczy złapać go na gorącym uczynku i postawić przed sądem, który już wie jak należy z takimi głupcami postępować!
Z całych sił próbuję nie myśleć o tym, że chce mi się siku. La la la, bla bla bla. Próbuję zająć czymś mózg, byle by tylko oddalić od siebie tą potrzebę. Że też akurat w takiej chwili mój pęcherz domaga się uwagi! Nie mogę zejść ze stanowiska, ponieważ przestępca ma pojawić się na szlaku lada chwila. No niechże już idzie! Co on się tak ociąga? Nie wie, że ja tu cierpię katusze, czekając aż on łaskawie ruszy swój tyłek? W końcu się poddaję, dłużej nie wytrzymam. Robię mały otwór w profesjonalnym kostiumie i próbując przybrać pozycję w jakiej prawdopodobnie załatwiają się niedźwiedzie. Wystawiam na zewnątrz co nie co i załatwiam swoje potrzeby fizjologiczne. Co za ulga! Akurat jak kończę, przestępca pojawia się na szlaku. Teraz gdy już nic mnie nie rozprasza mogę zająć się ratowaniem świata!

Jesteśmy na finiszu, do ostatecznego złapania przestępcy pozostała niespełna godzina. Dostała mi się w tej akcji główna rola-rola przynęty. Przebrany za białego misia (w ogóle nie podobnego do tego spotykanego na Krupówkach) siedzę przyczajony niedaleko szlaku górskiego, którym ma poruszać się nasz cel. Po długich miesiącach śledztwa w końcu udało nam się zebrać...

Otwieram oczy. Patrzę na zegarek – o nie ! Zaspałem! Czemu właśnie dziś? W piątek pokłóciłem się z szefem, moja praca wisi na włosku a ja na domiar złego musiałem zaspać.. Jaki ze mnie matoł!
***
- Ładnie to tak się spóźniać? Nie wiem co przeskrobałeś ale Stary wyznaczył Ci zadanie specjalnie – usłyszałem za moimi plecami.
- Co masz na myśli?
- Ty jeszcze nic nie wiesz ? W weekend doszło do 3 zabójstw. Szefostwo wydelegowało Cię do patrolowania terenu obok schroniska, gdy my będziemy przygotowywać obławę, ale słuchaj teraz najlepsze – będziesz to robił w stroju białego miśka, współczuje kolego – uśmiechnął się ironicznie.
***
Wreszcie nadarzyła się taka okazja! W końcu coś się zaczęło dziać w tej zapchlonej dziurze! Po raz pierwszy gdy miałem prawdziwą okazję się wykazać musiałam być skłócony z szefem. W słuchawce słyszałem postępy w śledztwie. Byłem w dupie i oni też byli. Poczułem potrzebę zapalenia papierosa. Ściągam czapkę miśka i podchodzę do gościa, który palił.
-Przepraszam, mogę papierosa? - Facet uśmiechnął się tylko i wyciągnął w moją stronę paczkę. Zanim zdążyłem podziękować odszedł.
Zaciągnąłem się mocno dymem a w mojej głowie zaczęło wrzeć . Nagle wszystko było jasne, przypomniałem sobie głos dyspozytora w słuchawce który mówił „ przy ciałach zamordowanych znaleziono czarny filtr papierosowy” – spojrzałem na mojego papierosa i nie zwlekając ani chwili chwyciłem za telefon.
- Wiem kto jest mordercą!

Otwieram oczy. Patrzę na zegarek – o nie ! Zaspałem! Czemu właśnie dziś? W piątek pokłóciłem się z szefem, moja praca wisi na włosku a ja na domiar złego musiałem zaspać.. Jaki ze mnie matoł!
***
- Ładnie to tak się spóźniać? Nie wiem co przeskrobałeś ale Stary wyznaczył Ci zadanie specjalnie – usłyszałem za moimi plecami.
- Co masz na myśli?
- Ty jeszcze nic nie wiesz ? W...

Prowokacje to najnudniejsza strona mojej roboty – kilka godzin przyczajki i… minuta akcji. Tym razem rzucili mnie na szpicę, przebranego za białego misia. Kilku naszych ukrywa się w zaspach, przykrytych białym maskowaniem. Zazdroszczę im, że to oni przeprowadzą główną akcję. Ech, przynajmniej mi jest ciepło. Nie zazdroszczę im odmrożenia tyłków.
Nagle czuję jak ktoś ciągnie mnie za futro.
-Panie misiu! – patrzę, a tu na wysokości moich kolan zapłakana twarz dziewczynki, najwyżej 5-letniej –Zgubiłam mamę!
Szlag! Minuty dzielą nas od złapania Lawinowego Wędrowca – mordercy, który podaje się za przewodnika górskiego i sprowadza grupy na manowce. Prowokuje lawiny i zasypuje nieszczęśników na wąskich górskich półkach. Do tej pory z jego wycieczki wróciła tylko 1 osoba – to ona nam pomogła przygotować tę prowokację. Co tu zrobić, szlag! Rozglądam się wokół – pusto. Faktycznie młoda się zgubiła!
-Nie płacz mała, pan Miś zaraz ci pomoże. Chodź – wyciągnąłem do niej łapę. Odprowadzę ją do schroniska, niech tam się nią zajmą. Za 3min.będę z powrotem. Wyjmuję radio i melduję:
„Tu TeddyBear, mam tu zgubione dziecko. Schodzę z posterunku, by ją odprowadzić. Odbiór.”
„OK. Tylko się pospiesz” – słyszę odpowiedź.
Idziemy w stronę drewnianego domku, mijamy zaspę, znikamy za zakrętem. Nagle czuję silne uderzenie w kark. Zanim tracę przytomność słyszę zachrypnięty głos:
-Dobra robota Kruszynko! A teraz idziemy się pobawić z turystami.
-Yupi! A czy tym razem to ja będę mogła ich zasypać?
-Oczywiście.

Prowokacje to najnudniejsza strona mojej roboty – kilka godzin przyczajki i… minuta akcji. Tym razem rzucili mnie na szpicę, przebranego za białego misia. Kilku naszych ukrywa się w zaspach, przykrytych białym maskowaniem. Zazdroszczę im, że to oni przeprowadzą główną akcję. Ech, przynajmniej mi jest ciepło. Nie zazdroszczę im odmrożenia tyłków.
Nagle czuję jak ktoś ciągnie...

Przewieszenie[bookLink]273271|Przewieszenie[/bookLink]

Przewieszenie[bookLink]273271|Przewieszenie[/bookLink]

 [bookCover]273271|Przewieszenie[/bookCover]