-
ArtykułyLiteracki kanon i niezmienny stres na egzaminie dojrzałości – o czym warto pamiętać przed maturą?Marcin Waincetel22
-
ArtykułyTrendy kwietnia 2024: młodzieżowy film, fantastyczny serial, „Chłopki” i Remigiusz MrózEwa Cieślik2
-
ArtykułyKsiążka za ile chcesz? Czy to się może opłacić? Rozmowa z Jakubem ĆwiekiemLubimyCzytać2
-
Artykuły„Fabryka szpiegów” – rosyjscy agenci i demony wojny. Polityczny thriller Piotra GajdzińskiegoMarcin Waincetel3
Cytaty z tagiem "łkanie" [2]
[ + Dodaj cytat]Przyjmuję pewna rolę: jestem tym, kto zaraz się rozpłacze, odgrywam ją przed sobą i przez nią płaczę: jestem własnym dla siebie teatrem. I widząc tak siebie płaczącego, płaczę tym rzewniej; a jeśli łkanie słabnie, szybko powtarzam sobie słowo, które je wzmocni. Mam w sobie dwóch rozmówców zajętych podnoszeniem tonu z repliki na replikę niczym w dawnych stychomytiach: jest w tym rozkosz słowa rozdwojonego, podwojonego, prowadzącego aż do końcowego harmideru (scena z błaznami).
Głowa pękała mi z bólu. Oczy mnie piekły. Byłam w totalnej rozsypce. Nie mogłam powstrzymać łkania ani zapanować nad roztrzęsionym ciałem. Z moich ust wydobywało się nieomal zwierzęce wycie. W naszych genach chyba wciąż zapisane są te sposoby wyrażania bólu, którymi posługiwali się nasi przodkowie, zanim jeszcze nauczyli się mówić. Naprawdę zamierzałeś mnie opuścić. Spodziewałam się tego, ale nie wyobrażałam sobie, jak będę się wtedy czuła. Wydawało mi się, że śni mi się koszmar, w którym okazało się, że mam serce z dmuchanego szkła, a ktoś cisnął nim o podłogę i rozbił na milion kawałeczków, a potem je podeptał na jeszcze mniejsze drobiny.