Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie chlaj tyle, kombinuj, jak stąd zwiać, doradził życzliwie diabeł. A po pijanemu kiepsko się biega.
Od kiedy to zależy ci na moim dobru? - zdumiałem się.
Nie zależy. Po prostu, szlajając się na wolności, popełnisz znacznie więcej ciekawych grzechów niż tkwiąc na wrakowisku, wyjaśnił.

- Bo widocznie wolisz bibliotekę. Może to przedsmak tego, co czeka nas wszystkich po śmierci? - Skręciła w przejście po lewej. - Może to raj, może tylko czyściec, może piekło. Albo jedno i to samo miejsce. Lubisz książki, jesteś w raju. Nie lubisz, jesteś w czyśćcu.
- A potępieni ścierają kurze?

Dla nich śmierć to przejście do innego życia. Oni boją się wiecznego potępienia. Piekła. My boimy się, że po tamtej stronie niczego nie ma.

Jako mówią, inna jest sprawiedliwość w księgach zapisana, a inną ta, która serce przepełnia.

Ci, którzy zadają innym cierpienia, przeważnie są tchórzami. Znają potęgę strachu, bo sami jej nie raz doświadczyli.

Kto jest durniem, niech umrze jako niewolnik.

Nie będę jej przecież opowiadał o mojej epoce. O Wszechobecnej pornografii, totalnej rozwiązłości obyczajów, żądaniach różnych dewiantów.