Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zakochany jestem natomiast po uszy w braku ciebie. To naprawdę wyjątkowo uczuciowy stan.

Myślę, że mogę cię kochać/nie kochać dlatego, że cię nie mam. Gdybym miał cię z powrotem, mógłbym z czystym sumieniem dalej cię nie kochać. Ostatnio nie jesteś dla mnie nawet osobą, raczej wyobrażeniem, i to dosyć niewyraźnym.
Nie dajesz mi się z sobą spotkać, skazujesz na zanurzenie w przypomnieniu. Skutek jest taki, że już nie mam pojęcia, jaka naprawdę jesteś. Może w ogóle mi nie pasujesz?

I każde kroki są jej krokami i każde otwieranie drzwi jest właśnie jej otwieraniem.