Jesteśmy społecznością, która kocha książki

(...) przy zdychającym koniu o straszliwie nieruchomym spojrzeniu pełnym przerażającej cierpliwości z szyją która wydaje się jeszcze dłuższa niż przedtem z napiętymi mięśniami ścięganami jakby ciężar ogromnje głowy ciągnął go z podściółki na czarne pole po którym niezmordowanie całują martwe konie, olbrzymie i czarne stado starych szkap rozpędzonych w ślepej szarży ścigających się wyrzucających do przodu czaszki o pustych oczodołach wśród łoskotu kości i kopyt; kawalkada widm pozbawionych krwi i ciała martwych koni na których cwałują jeźdźcy pozbawieni również krwi i ciała i również martwi o nagich piszczelach dyndających w zawielkich butach z zardzewiałymi i bezużytecznymi już ostrogami pozostawiając za sobą długą procesję bielejących szkieletów