cytaty z książki "Jeżeli nie umiera ziarno..."
katalog cytatów
[+ dodaj cytat]
Całość otaczały fosy wystarczająco szerokie i głębokie, zasilane i ożywiane wodą, którą odprowadzono z rzeki; woda spływała strumieniami ukwieconym niezapominajkami, rozlewając się w kaskadę. A że sąsiadował z nią pokój Anny, Anna zwała ją "swoją kaskadą"; wszystko do nas należy- czymkolwiek umiemy się radować.
W imię jakiego Boga i jakiej idei wzbraniacie mi żyć zgodnie z moją naturą? I dokąd wciągnęła mnie ta natura, gdybym po prostu podążył za nią? Aż do tej pory przyjmowałem moralność Chrystusa, a przynajmniej pewien purytanizm, którego nauczano mnie jako moralności Chrystusa. Zmuszając się wciąż, by mu się podporządkować, osiągnąłem tylko głęboki zamęt, który zawładnął całą moją istotą.