Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nikt nigdy nie patrzył na niego tak jak Cleo. Poprzedniej nocy, kiedy powiedziała mu, że go kocha, był tak wstrząśnięty, że nie potrafił sobie poradzić z rozplątaniem swych emocji. Wiedział jedynie, że chce jej bardziej niż kiedykolwiek i że musi ją chronić. Była najważniejsza w jego świecie.

Max spojrzał w lustro w oczy Cleo. Skrzywił usta.
- Kto jest uwodzicielem, a kto jest uwodzonym?
Zadrżała. W lustrze widziała ręce Maksa na swych ramionach. Tkwiąca w nim moc wywierała wpływ na jej zmysły.
- Nie wiem. Nigdy nie wiedziałam.
- Może odpowiedź nie istnieje. - Delikatnie poruszył palcami. uwaznie obserwował jej twarz. - Może tak ma byc.
- Jak? - Cleo nie mogła oderwać wzroku od lustra.
- Jak spoglądanie na wspaniały obraz. Stawanie się jego częścią. Widzenie kolejnych warstw i świadomość, że nie zazna się spokoju, dopóki nie ujrzy się wszystkich.
- Co się dzieje, kiedy zobaczysz wszystkie warstwy? - Cleo przyglądała się jego dłoniom zsuwającym się w dół. - Czy obraz staje się nudny?
- Nie. Nie można zobaczyć wszystkich warstw. Więc ciągle patrzysz, na nowo badasz te, co już widziałeś, i szukasz nowych. Głód nie znika.
Dotknęła ręką jego ręki.
- Głód?
- Możesz go nasycić chwilowo, wiesz jednak, że powróci, i wiesz, że znów zechcesz spoglądać w obraz. Znów i znów.

Max spojrzał na nią znad płótna. Oczy mu błyszczały.
- Jason chciał, abym najpierw znalazł coś innego. Coś znacznie ważniejszego od jakiegokolwiek obrazu.
- I znalazłeś?
- Tak - odparł z absolutną pewnością. Jego oczy pełne były miłości.
- Znalazłem.

_ Z moich doświadczeń wynika, że właśnie to, czego nie traktujemy serio, przysparza nam największych kłopotów.

Rzeczy, których najbardziej w życiu chciał, zawsze mu umykały w chwili, gry wyciągał po nie ręce.