Jesteśmy społecznością, która kocha książki

- Która jest godzina? - zapytałam.
Vida wzruszyła ramionami.
- Wpół do cholera wie której. Śpij dalej.

Życie nie jest sprawiedliwe. Zajęło mi to trochę czasu, zanim to zrozumiałam, ale okazuje się, że los zawsze znajdzie sposób, żeby cię rozczarować. Możesz snuć plany, a życie i tak pchnie cię w przeciwnym kierunku. Znajdziesz prawdziwych przyjaciół, a i tak zostaną ci zabrani, nie ważne jak mocno będziesz walczyć, by ich zatrzymać. Kiedy po coś sięgniesz, to się sparzysz. Nie doszukuj się w tym sensu i nie próbuj tego zmieniać. Musisz pogodzić się z rzeczami, na które nie masz wpływu i postarac się przezyć. To twoje jedyne zadanie.

Kocham cię. - Odwrócił się do mnie z wyrazem twarzy męczennika. - Kocham cię w każdej sekundzie każdego dnia i nie rozumiem dlaczego. Nie potrafię przestać...

To własne wspomnienia, nie duchy, nawiedzają ludzi.

- Zgotuj im piekło, skarbie - zabrzmiał jego niski, szorstki głos.
- I na litość boską, tym razem nie daj się nikomu dźgnąć, ofiaro losu! - dodała Vida.

-Cześć, czołem.
-Czołem, cześć, nie daj się zjeść.

Jedyną drogą do pogodzenia się z przeszłością jest znalezienie sposobu, żeby ją za sobą zamknąć.

- Co ty robisz? - zapytała.
Jej widok wprawił mnie w tak wielkie osłupienie, że powiedziałam jej prawdę:
- Zamykam Clancy'ego Graya w schowku na broń. [...]
- Dobra. Pójdę po klucz - rzuciła.

- Chce poznać nie tylko twarz człowieka, ale też jego cień.

- Bo człowiek to znacznie więcej niż dane zapisane na kartce papieru czy pliku na komputerze.

Czasem jedyną chwilą, gdy przeciwnik opuszcza gardę, jest ta, kiedy się na ciebie zamierza.

Mam wrażenie, że wariuję. Zupełnie jakby obraz twojej twarzy odcisnął sie na moim sercu. Nie pamiętam kiedy i nie rozumiem dlaczego, ale blizna ciągle tam jest i nie potrafię jej wyleczyć. Nie chce zejść. Ani zblednąć. A ty nawet na mnie nie spojrzysz.

Ile razy może się złamać jedno serce?

-Jesteś naprawdę najpodlejszą osobą, jaką w życiu spotkałem- warknął Pulpet.
-A ludzie tacy jak ty są powodem, dla którego natura obdarzyła nas środkowym palcem.

W naszych czasach ludzie bez zastanowienia sprowadzają drugiego człowieka do suchych informacji, które można wczytać na serwer. A ja myślę, że nie jesteśmy w stanie naprawdę kogoś poznać, jeśli nie poświęcimy mu uwagi.

Nie masz wpływu na działania innych bez względu na to, czy są dobre, czy złe. Każdy dokonuje własnych wyborów, by przetrwać.

-Ty naprawdę nie znosisz siedzieć w ciszy. Milczenie cię uwiera, co?
Odpowiedział dopiero po chwili, tak jakby chciał mi udowodnić, że się mylę.
-Po prostu nie lubię ciszy. Nie lubię tego, co w niej tkwi.

Z opresji ratuję tylko damy, faceci muszą sami sobie radzić.

-Hej, perełko, potrzebuję cię na sekundkę- wypalił.
Obróciłam się głębiej wcisnęłam twarz w ręce.
-Czy to może poczekać?
-To się obudziło i jest bardzo złe, więc byłbym wdzięczny, gdybyś posłużyła mi pomocą... Wydaje mi się, że jesteś jedyną osobą, która jest w stanie powiedzieć, czy przypadkiem nie topi mi się mózg.

Nie mogę... Nie jestem w stanie myśleć o niczym ani o nikim innym - wyszeptał. Podniósł dłoń i przeciągnął nię po włosach. - Kiedy jesteś obok, zaczynam wariować. Nie mogę spać. Ciężko mi się oddycha...

(...) są pewne myśli, które żyją w naszych umysłach jak przewlekła choroba. Czasem wydaje się nam, że je pokonaliśmy, ale okazuje się, że tylko przerodziły się w nowe, mroczniejsze formy.

- Tak? A znasz mój cień? - zapytałam. (...)
- Nie. - (...). - Czasem myślę, że nie znam nawet twojej twarzy.

Życie nie jest sprawiedliwe. Zajęło mi trochę czasu, zanim to zrozumiałam, ale okazuje się, że los zawsze znajdzie sposób, żeby cię rozczarować. Możesz snuć plany, a życie i tak pchnie cię w przeciwnym kierunku. Znajdziesz prawdziwych przyjaciół, ale i tak zostaną ci zabrani, nieważne, jak mocno będziesz walczyć, by ich zatrzymać. Kiedy po coś sięgniesz, to się sparzysz. Nie doszukuj się w tym sensu i nie próbuj tego zmieniać. Musisz pogodzić się z rzeczami, na które nie masz wpływu, i postarać się przeżyć. To twoje jedyne zadanie.".

Kiedy masz wokół siebie ludzi, którzy na tobie polegają, musisz przybierać odważną, zdecydowaną postawę, bo w przeciwnym razie nadwątlisz ich zaufanie.

Przez ostatnie kilka tygodni życie nieraz udowodniło mi, że im lepiej kogoś poznajemy, tym bardziej nam na tej osobie zależy. To nieuchronne. Granice się zacierają i później, kiedy przychodzi rozłąka, utrata relacji staje się nieznośnym cierpieniem.".

Naszym kolorem jest czerń.

Złe wiadomości w ciemności i na mrozie wydają się jeszcze gorsze.

- Takie jest życie, pszczółko - powiedziała mi po wielu latach. - Czasem to ty bierzesz na siebie za dużo i pędzisz gdzieś w panice, roztargniona, niechcący taranując i niszcząc po drodze różne rzeczy. A czasem życie po prostu ci się przytrafia i nie możesz go uniknąć. Wpada na ciebie, bo chce się przekonać, z czego jesteś ulepiona.

- Dokonałaś niemożliwego wyboru-ciągnął. - Wiedziałaś, że tak właśnie napisała w raporcie twoja Opiekunka? To dlatego mianowała cie Liderką swojego marnego zespołu "Ruby jest niezwykle opiekuńcza, posiada silną wolę oraz odporność, które predysponują ją do podejmowania niemożliwych wyborów ". Podoba mi się to. Bardzo poetyckie.

-Nie jestem już tą samą osobą. Wiem o tym. Nie podoba mi się to, kim się stałem, ani to co musiałem zrobić, ale skóra mi cierpnie na myśl o ponownym rozstaniu. Nie rób tego! Nie znikaj tak po prostu! Jeśli jesteś na mnie zła, to daj mi po gębie, ale nie myśl, że nie chcę z tobą zostać.