Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Miejscowy mędrzec przestrzegał mnie, że miłość lepiej ignorować, niż ją eksplorować, bo łatwiej wytropić arktyczną gęś, niż podążać krętymi trajektoriami serca.

No bo cóż mogłem stracić, jeśli, po pierwsze, nigdy niczego nie miałem?

Nasze żywoty można spiętrzyć jak talerze na dłoni kelnera. Widać w całej okazałości tylko ten na wierzchu, ale reszta też tam jest i czasem mimochodem, jakby przez pomyłkę odkrywamy ich istnienie.

~Mężczyznom nigdy, ale to przenigdy, nie można powierzyć tego, co jest najdroższe twemu sercu, a jeśli tym czymś są właśnie oni, nie można im tego mówić~”.

Tam, gdzie obowiązuje dyktat pospolitego czasu codzienności, nieistnienie jest tak samo konkretne i precyzyjne, jak istnienie.

Często przyłapywałem ją na tym, że patrzy na mnie tak, jakby mnie nigdy wcześniej nie widziała, zupełnie jakby chciała się mnie nauczyć.

Człowieka zawsze spotyka to, czego ów się najbardziej obawia.

Nie czuję nienawiści do mężczyzn, chciałabym tylko, żeby się bardziej starali. Wszyscy chcą być bohaterami, a my wymagamy od nich tylko, żeby siedzieli w domu i pomogli przy sprzątaniu i przy dzieciach. Nie jest to rodzaj heroizmu, który by im odpowiadał.
- Jesteś tak negatywnie nastawiona do świata - mówi matka.
Nie, nie jestem. To ty jesteś negatywnie nastawiona. To ty siedzisz, oglądasz wiadomości, jesz to swoje mięso z fermy hodowlanej, swoje laboratoryjnie produkowane jaja, zwalasz tony plastiku do kraterów wyrwanych z ziemi poza miastem. Jak ci się zdaje, gdzie się to całe paskudztwo podziewa ?

Nie ma bezpieczeństwa bez ryzyka, a to, na jakie stać cię ryzyko, jest miarą twej wartości.

ucieczka od siebie oznacza bieg ku sobie. Próbę dogonienia własnego chyżonogiego ja, wiodącego inny żywot w jakimś innym świecie.

Język zawsze nas zdradza;mówi prawdę,kiedy chcemy skłamać i rozpływa się w bezkształcie wtedy,kiedy najbardziej zależy nam na precyzji