Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zaufanie to coś, na co trzeba zapracować, [...] zawierzenie komuś jest równoznaczne z podarowaniem ostrza, którym można cię zranić. [...] Zaufanie to wiara. [...] Ufać komuś to znaczy wierzyć w to, że w ludziach i w kształtującym nas świecie zwycięża dobro.

To prawda, że życzenie jest częścią duszy, bo prawdziwe pragnienie, niezrealizowane i opuszczone, jest czymś, co łamie serce.

Nie wierzę w to, że miłość można kupić czy zasłużyć na nią. Nie można jej nawet wymodlić. Musi być ofiarowana w pełni z własnej woli.

Nie mam duszy i nie łączy mnie z tobą Czerwona Nić przeznaczenia, ale mimo to wiem, że cię kocham.

(...) miłość, która trwa tylko chwilę, jest niczym w porównaniu z miłością budowaną latami.

Gdybym została w domu, gdybym nie pobiegła za Joonem, gdybym nigdy nie wskoczyła w morze, moje serce byłoby rozrywane przez uczucie pustki - pustki, że nie zrobiłam zupełnie nic.

Baśnie są jedyną ucieczką od prawd tego świata i jednocześnie jedyną drogą, aby w pełni te prawdy zobaczyć.

Przebaczenia nie trzeba szukać gdzieś daleko. Szczególnie jeśli prosimy o nie tych, którzy nas kochają.

- Masz dusze romantyka, Boże Morza.
- Nie powiedziałbym […] Jestem po prostu samotny.

Jest wiele ścieżek, którymi może kroczyć przeznaczenie.

Prawdą jest, że ludzie robią najbardziej desperackie rzeczy dla tych, których kochają. Niektórzy nazywają to poświęceniem - może dokładnie tym określono to, co zrobiłam, gdy wskoczyłam w morze zamiast Shim Cheong. Ale moim zdaniem jest zupełnie na odwrót. Myślę, że okrutnym byłoby niezrobienie zupełnie niczego.

W końcu przywiązanie lub to, co poeci-badacze nazywają miłością, jest również wyborem.

Nie goń za przeznaczeniem, Mina. Pozwól, aby to ono ścigało ciebie.

Czy to ty sprawiasz, że świat płacze, czy to świat doprowadza cię do łez?

Nic, co nadzwyczajne i magiczne nie dzieje się za sprawą logiki i rozsądku.

Tylko te słowa, w które uwierzę, będą miały moc mnie skrzywdzić.

Strach jest słabością.

Rana, której nie opatrzy się prawidłowo, otworzy się. Należy ją wpierw zaleczyć.

Czasem prawda może wybrzmieć tylko poprzez baśń.

Dziewczyna, która ratuje siebie samą, ratuje świat.

Prawdą jest, że bóstwa czerpią moc od ludzi, którzy je wielbią. A miłość ofiarowana najmniejszym i otrzymana od nich w zamian jest najpotężniejsza na świecie.

Bolesna strata sprawia, że żałoba i rozczarowanie głęboko zagnieżdżają się w sercu.

Babcia zawsze mi powtarzała, abym z uwagą przysłuchiwała się baśniom, bo często ukryte jest w nich ziarnko prawdy.

Ludzie opowiadają baśnie, aby wyjaśnić sobie to, czego nie są w stanie pojąć.

Nic w tym świecie nie jest dane za darmo.

Mój nastraszy brat, Sung, mówi, że zaufanie to coś, na co trzeba zapracować, że zawierzenie komuś jest równoznaczne z podarowaniem ostrza, którym można cię zranić.

Moja babcia mówiła, że tylko te słowa, w które uwierzę, będą miały moc mnie skrzywdzić.

Nie ma jednego ustalonego kierunku, w którym popycha nas przeznaczenie.

Ludzie są zmienni i brutalni. Boją się własnej śmierci i ten strach popycha ich ku wojnom. Potrafią w ułamku sekundy odebrać ziemi to, co pielęgnowała przez lata.

Nie goń za przeznaczeniem, [...] pozwól, aby to ono ścigało ciebie.