Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Postęp dokonuje się poprzez wymianę pokoleń. Młodzi - wprowadzani wcześnie w przyrodniczy obraz świata - uznają go za oczywisty, podobnie jak za oczywiste uznają dogmaty religii, w której są wychowywani.

Doktryna katolicka odsłania swoje cechy holistyczne, jest nauką niepodlegającą falsyfikacji. Wiarą właśnie. Należy do innego porządku, zachowuje swoje prerogatywy wyższej wiedzy. Nie ma związku między rozumiem i wiarą, nie ma części wspólnej, skoro logicznie staje się niemożliwa między nimi sprzeczność. Zwycięża fideizm. Oddzielenie religii i nauki, ogłoszone przez Ockhama, zostało przypieczętowane we współczesnej doktrynie katolickiej o relacji wiary i nauki.

Istnieje więc jakaś część wspólna wiary i rozumu. Współczesna doktryna katolicka jest niespójna. Tym bardziej, że niezależność nauki i religii, owe dwie księgi natury i objawienia, jest pozorna, skoro przez obydwie ma przemawiać jeden Bóg. Ostatecznie i tak zawsze musi wyjść na nasze.

Nieraz utożsamiamy się bardziej z budowniczymi murów niż mostów. Brakuje uścisku, płaczu i pytania o ojca, o dziedzictwo, o korzenie ojczyzny. Brakuje dialogu... Ten brak dialogu nie jest jednak czymś ostatecznym i można temu zaradzić, wypracowując w sobie odpowiednie nastawienie do drugiej osoby. Ważne, by zdać sobie sprawę, że stanowi on jedyną możliwość wejścia w świat wcześniej nieznany.