Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ale niektórzy ludzie nie potrafią powiedzieć, gdzie boli. Nie potrafią się uspokoić. Nie potrafią przestać wyć.

Człowiek rzucony w przepaść spada albo lata.

Wojna jest dobra dla przemysłu guzikarskiego. Tak wiele guzików na niej ginie i trzeba je zastąpić - całe pudła, całe wózki guzików naraz. Rozpadają się, przysypuje je ziemia, stają w płomieniach. To samo można powiedzieć o bieliźnie. Z finansowego punktu widzenia wojna to cudowny ogień; olbrzymia, alchemiczna pożoga, z której dym zamienia się w pieniądze.

Początki są nagłe, ale także podstępne. Zakradają się z boku, trzymają się w cieniu, czają się, nie rozpoznane. A potem eksplodują.

Lepsze zło, które się zna.

Kiedy przez życie idziesz, chłopie,
Kieruj się mottem tym:
Koncentruj się na obwarzanku,
A nie na dziurce w nim.

Wystarczy spojrzeć na banana i od razu wiadomo, że pochodzi z kosmosu.

Każda z nich była piękna, tak jak wszystkie dziewczęta w ich wieku. Nic się nie poradzi na ten rodzaj piękności, nie można go też zachować; to świeżość, pulchność komórek, nie wyuczona i chwilowa, i nie do podrobienia. Żadna z nich nie była jednak z tego zadowolona: już próbowały się odmienić, poprawić, zniekształcić i pomniejszyć, wypełnić sobą jakąś niemożliwą, wymyśloną formę, wyskubując i zamalowując wszystko na swoich twarzach. Nie dziwiłam im się, sama tak kiedyś robiłam.

Pożegnania mogą być wstrząsające, ale powroty z pewnością są jeszcze gorsze.

Kiedy jesteś młoda, myślisz, że wszystkiego można się pozbyć.Pędzisz od teraz do teraz, mniesz w rękach czas, odrzucasz go. Sama się popędzasz. Myślisz, że możesz się pozbyć rzeczy, a także ludzi - zostawić ich za sobą. Jeszcze nie znasz ich zwyczaju, zwyczaju powracania.

Nadszedł czas, by absolwenci odebrali swoje świadectwa. Wychodzili
gromadnie, poważni i promieniejący, w wielu rozmiarach, wszyscy tak
piękni, jak tylko młodzi potrafią być piękni. Nawet ci brzydcy byli piękni,
nawet ci ponurzy, ci grubi, ci pryszczaci. Żaden z nich nie potrafił tego
zrozumieć – jacy są piękni.
Niemniej jednak ci młodzi są irytujący. Ich postawa jest z zasady
odpychająca i wnioskując po ich piosenkach, pochlipują i pogrążają się w
rozpaczy, „rób dobrą minę do złej gry” odeszło w zapomnienie jak
fokstrot. Nie rozumieją, jakie mają szczęście.

Romans toczy się na bezpieczną odległość. Romans to patrzenie na siebie przez okno zasnute mgiełką. Romans oznacza wyeliminowanie pewnych spraw: tam gdzie życie chrząka i sapie, romans tylko wzdycha. Czy chcesz coś ponadto - czy chcesz więcej jego? Czy chcesz całości?".

To, czego nie wiesz, nie może cię zranić. Wątpliwa maksyma: czasem to, czego nie wiesz, bardzo cię rani.

Jeśli nie można iść przed siebie trzeba kluczyć".

Ale w życiu tragedia nie jest jednym długim pasmem cierpień. Składa się ze wszystkiego, co do niej prowadzi. Godzina za trywialną godziną, dzień za dniem, rok za rokiem i ten nagły moment: pchnięcie nożem, wystrzelony pocisk, samochód spadający z mostu.

Lubimy mieć taką dobrą opinię o własnych motywach, kiedy zamierzamy zrobić coś, co zaszkodzi komuś innemu".

Bo co to właściwie oznacza: pochodzenie? Ludzie zasłaniają się tym, żeby usprawiedliwić własny snobizm albo swoje upadki.

Możesz okazywać znudzenie - ale nigdy strach. Wyczują go w tobie jak rekiny i zbiegną się żeby zabić. Możesz patrzeć na róg stołu - opuszcza się powieki - ale nigdy nie patrz na podłogę, bo przez to twoja szyja wygląda słabo. Nie prostuj się, nie jesteś żołnierzem. Nigdy się nie kul. Jeśli ktoś rzuci uwagę, która cię obraża, powiedz: "Słucham?", jak gdybyś nie dosłyszała, w dziewięciu przypadkach na dziesięć nie starcza im odwagi, żeby powtórzyć. Nigdy nie mów głośno do kelnera, to wulgarne. Niech się schyli, od tego jest. Nie baw się rękawiczkami, ani włosami. Zawsze wyglądaj tak jakbyś miała coś lepszego do roboty, ale nie okazuj zniecierpliwienia. Kiedy masz wątpliwości idź przypudrować nos, ale powoli. Gracja bierze się z obojętności".

Życie każdego to wysypisko śmieci, nawet jeśli ten ktoś wciąż żyje, a tym bardziej po śmierci. Jeśli jednak jest to wysypisko śmieci, to zadziwiająco małe: kiedy człowiek posprząta po zmarłym, widzi, w jak niewielu zielonych torbach na odpadki sam się zmieści, gdy przyjdzie jego kolej.