Jesteśmy społecznością, która kocha książki

- Maluję ogromny obraz. Na razie schowany jest tam, gdzie nikt go nie widzi, ale w odpowiednim czasie pokażę ci go.
- Jestem na nim namalowana?
- Jesteś na nim aniołem.
- Wcale nie jestem aniołem. Bardziej pasuje do mnie piekło.
- Na moim płótnie jest i piekło.
- To wierzysz w piekło?
- W to, że za linią śmierci czeka nas kara albo szczęśliwość, nie wierzę. Jestem ateistą. Co przedstawia mój obraz, to raczej udręki oraz rozkosze naszego ziemskiego istnienia..

Marianna i teraz patrzy na Bruna zakochanymi oczyma. Jej twarz jest subtelna, wzruszona, uduchowiona, jak średniowiecznego posągu. Bruno przesuwa szorstkie brązowe palce miedzy jej niedużymi piersiami, ze sterczącymi sutkami, w kierunku ładnie wciągniętego pępka i niżej tam, gdzie kusi trójkąt jasnych włosów...
- Aleksandrze Borisowiczu, nieładnie podglądać - mówi Marianna, patrząc na niego uparcie przez ramię Bruna.
- Aleksandrze Borisowiczu!
Turecki obudził się, ale zanim uświadomił sobie, że nie śpi, w jego głowie kłębiły się różnorakie myśli...Śniło mi się, że rozmawia ze mną Marianna...