Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dlaczego ktoś odsłania, sam się nie odsłaniając, głaszcze – nie będąc głaskanym, daje przyjemność bez brania, jak wyjaśnić te dziwaczne rzeczy, które wczoraj mnie zauroczyły, a dziś krążą we mnie, nabrzmiałe niczym grzyby pływające w zupie, nóżką do góry, wśród rozpuszczających się grudek techiny i kawałków tuńczyka. Zbiór smaków, które do siebie nie pasują, zachwyt i podejrzenie, wzruszenie i odpychanie, wdzięczność i pretensja

Miłości się nie czuje(...)to jak ze zdrowiem. Nie czujesz, że jesteś zdrowa,dopiero gdy zachorujesz, jesteś świadoma czym było.

Czym jest czas? Bezkształtną masą, jak powietrze. Kurczy się i rozdyma, skraca i wydłuża, biegnie naprzód i ociąga się, pozornie daje się podzielić na sekundy i minuty, godziny i dni, ale całość bardzo się różni od sumy wszystkich części. (...) Czas to chytry cwaniak, oszust mydlący oczy, bezczelny rozbójnik.

Droga codziennie jest inna. To nie pogoda, lecz barwy duszy zamieniają ulicę w drżącą mgłę, w śliski górski stok, w kwitnącą rabatę. Okazuje się, że nie można poznać naprawdę nawet jednej ulicy, nie mówiąc o człowieku.

(...) obietnice składane w łóżku często są bez pokrycia.

Bieg czasu zawsze będzie mnie zadziwiał. Czas posuwa się naprzód jak ogromny pług, miażdżąc po drodze skały, połykając góry, wypluwając kontynenty, najcięższy smutek go nie powstrzyma, najdziksze szczęście nie stanie mu na przeszkodzie.

Nie, rodzina nie powstanie ze zwątpienia, zrodzi ją tylko świadomość konieczności, jedynie absolutna wiara może zastąpić więzy krwi...

(...) to coś całkiem innego, znacznie bardziej zasadniczego, to przestrzeń, brakuje mi powietrza, chcę tylko być bez niego, bez kłótni, awantur, bez obwiniania, nie obrażać i nie być obrażaną, nie czuć rozczarowania i nie rozczarowywać, dość mam tego konfliktu, jesteśmy jak kawałki papieru ściernego, które wciąż o siebie trą, po co mi to (...), po co mi on?".

Zanim coś zrobisz, jesteś przesadnie przekonana o swojej słuszności, a kiedy już to zrobisz - za mało. (...) Jesteś chodzącym wyrzutem sumienia.

(...) przecież największa miłość na świecie, nie zależy od obiektu miłości, spełnia potrzeby kochającego. (43).

Chcę wrócić do domu (...) gdy byłam mała, nie miałam domu, choć zawsze pragnęłam do niego wracać, nie dlatego, że był ciepły i bezpieczny, ale dlatego, że był niepewny, musiałam go strzec, pilnować, spajać jego fundamenty.

Czas posuwa się naprzód jak ogromny pług, miażdżąc po drodze skały, połykając góry, wypluwając kontynenty, najcięższy smutek go nie powstrzyma, najdziksze szczęście nie stanie mu na przeszkodzie. (246).

Może potrafisz się zakochać, ale nie kochać, kiedy jesteś rozczarowana, twoja miłość wygasa, od twojej nieustającej krytyki wieje mrozem (...). (161).

(...) rozstanie ma tyle twarzy, większość z nich ujawnia dopiero po upływie czasu, kiedy wydaje się, że największe trudności już za nami. (476).

Jak trudno przywyknąć do rezygnacji…przeprowadzając się do innego mieszkania,zarazem rezygnuje się z poprzedniego,żyjąc z innym mężczyzną,rezygnuje się z poprzedniego,to prawa rzeczywistego świata,okrutnie proste,jak prawa przyrody.

Przecież to dziecko, nie zbawienie z niebios, promienna postać, wierny adresat niespełnionej potęgi miłości.

(...) daj mi słowa, które nadadzą znaczenie naszym oddechom, które rozproszą samotność, czy do końca życia będę zmuszona szukać znaków?

...nasze ciało jest domem dla wielu mieszkańców, na pierwszym piętrze mieszka szczęście i zadowolenie, na innym smutek i poczucie winy...