Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nieistotność, przyjacielu, to sedno egzystencji. Jest z nami wciąż i wszędzie. Jest obecna nawet tam, gdzie nikt jej nie widzi ... Ale nie chodzi tylko o to, by ją dojrzeć, należy ją kochać, nauczyć się ją kochać.

Spójrz na nich wszsytkich! Spójrz! Co najmniej połowa z tych, których widzisz, to brzydale.Czy bycie brzydkim nalerzy do praw człowieka? Wiesz czym jest znosić własną brzydotę przez całe życie? Bez chwili wytchnienia?Swojej płci również nie wybrałeś. Ani koloru oczu. Ani stulecia, w którym żyjesz. Ani kraju. Ani matki. Niczego z tego, co się liczy. Prawa jakie może mieć człowiek, dotyczą błahostek, o które nie ma najmniejszego powodu się bić ani pisać słynnej Deklaracji".

...każda istota ludzka jest odbitką chwili, w której została poczęta.( str 59).

Coś więcej niż bezużyteczność. Szkodliwość. Kiedy błyskotliwy facet próbuje uwieść kobietę, kobieta odnosi wrażenie, że ona sama musi stanąć do zawodów. Czuje się też zobowiązana zabłyszczeć. Nie może oddać się bez żadnego oporu. A nieistotność ją oswobadza. Wyzwala z uważności. Nie wymaga refleksu. Czyni ją beztroską, więc również łatwiej dostępną.

Spójrz na nich! Myślisz, że tak nagle zapałalii miłością do Changalla?Gotowi są pójść gdziekolwiek, cokolwiek uczynić, aby zabić czas, z którym nie wiedzą co począć. Nie znają się na niczym, więc dają się prowadzić. Świetnie się nimi kieruje".

istota ludzka to jedna wielka samotność".

a przecież już dawno temu zlozumieliśmy,że nie da się wywrócić świata do góry nogami ani go przekształcić, ani powstrzymać jego szaleńczego biegu do przodu. Istniał wyłącznie jeden sposób, by stawić opór:nie brać świata poważnie".

życie jest silniejsze od śmierci, gdyż życie żywi się śmiercią".

Prawdziwa kwestia brzmi następująco:jest tyle przedstawień świata, ilu jest ludzi na ziemi:w sposób nieunikniony tworzy się haos;jak zatem chaos uporządkować?Odpowiedź jest jasn:narzucając wszystkim jedno tylko przedstawienie. A narzucić je można wyłącznie wolą, jedyną ogromną wolą, wolą potężniejszą od wszelkich innych".

Oczywiście wszędzie jest tak sam. ale w tym parku jest większy wybór tego samego. Dzięki temu możesz zachować złudzenie swojej wyjątkowości".

Czuć się winnym albo nie czuć się winnym. Myślę, że na tym wszystko polega. Życie jest walką wszystkich ze wszystkimi.

Ludzie nie mogą przecież na swój widok tak od razu skakać sobie do gardła. Zamiast tego usiłują zrzucić na innych ciężar winy. Wygrywa ten, kto zdoła uczynnić innego bardziej winnym od siebie.

Czas biegnie. Dzięki niemu najpierw żyjemy, co oznacza: jesteśmy oskarżani i osądzani. Następnie umieramy i pozostajemy jeszcze przez kilka lat z tymi, którzy nas znali, lecz wkrótce dochodzi do zmiany: zmarli stają się starymi zmarłymi , nikt o nich już nie pamięta i znikają w nicości.