Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Po co zadowalać się normalnym, gdy możesz mieć życie pełne baśni.

Choć przez większość czasu patrzyła na Adama i czuła po prostu zachwyt i pokorę, że ten wielki, wspaniały mężczyzna oddał tak wiele, żeby ją kochać, czasami nienawidziła tego, że nie miał duszy i czasem chciała nienawidzić Boga.
I miała marzenie, być może głupie, ale było to marzenie, którego się trzymała.
Dożyją stu lat, długo po tym jak dorosną ich dzieci i wnuki, a pewnego dnia położą się w łóżku, twarzami do siebie i tak umrą, w tej samej chwili, w swoich ramionach.
I to było jej marzenie: że może, jeśli będzie kochała go wystarczająco mocno, wystarczająco prawdziwie i głęboko, jeśli będzie trzymać go dość mocno, gdy umrą, będzie mogła zabrać go ze sobą, gdziekolwiek wędrują dusze. A tam zrobi to, co ma we krwi, do czego wiedziała, że się urodziła, stanie przed Bogiem, jako brehon i poprowadzi największą i najważniejszą sprawę w swoim życiu.
I wygra.

Teraz rozumiała, dlaczego jej przyjaciółka, Elizabeth, z jej prawie genialnym, analitycznym umysłem omijała szerokim łukiem wszystkie kryminały, thrillery psychologiczne i horrory, i czytała wyłącznie romanse. Bo, na Boga, gdy kobieta wybrała jedną z tych gorących książek, miała całkowitą gwarancję, że będzie w niej żyli długo i szczęśliwie. Że choć świat poza okładkami sprowadzał smutek, rozczarowanie i samotność, świat między okładkami był wspaniałym miejscem do życia.