Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Eksperymentowanie ze strukturą filmową nie jest rezygnowaniem z jakiejkolwiek struktury, lecz poszukiwaniem nowej.

W obrębie naszej cywilizacji istnieje tylko określona, zamknięta lista tematów fabularnych, niejako archetypów wszelkiej fabuły, które w swym ogólnym zarysie zawarte są w baśniach ludowych wszystkich ludów, od najbardziej prymitywnych poczynając.

Zapisana na papierze historia, nie posiadająca struktury scenariusza - nie jest scenariuszem filmowym.
Może być wszystkim innym, może być piękna, zajmująca i oryginalna, tyle tylko, że nie jest scenariuszem.

Pierwsze 15 minut to nie tylko rozumiana wąsko ekspozycja. To także zalążek właściwej akcji, jej punkt wyjścia. Jeśli nie ruszy ona do przodu teraz - bardzo trudno będzie ją w ogóle uruchomić.
To założenie, samo postawienie pytania uruchamia fabułę - cała reszta jest poszukiwaniem odpowiedzi.

Żeby wszystko było jasne: to nie schadenfreude przeze mnie przemawia; "mówię bom smutny i sam pełen winy...".

Podróż bohatera to nade wszystko poznawcza wyprawa w głąb samego siebie, własnej jaźni, gdzie poprzez kolejne etapy "zagłębiania się" dokonuje się odkrycie prawdy o sobie, lecz zarazem transcendentnej prawdy o losie ludzkim i podstawowych zasadach rządzących światem.

Uważny czytelnik tej książki zauważył już zapewne, że w dużym stopniu składa się ona z dygresji.