Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wizjoner, zielarz, franciszkanin, ale przede wszystkim skromny, pogodny człowiek, który bezinteresownie pomagał innym czy to w chorobie czy w odnalezieniu zaginionych bliskich. W biografii Kamińskiego znajdziemy nie tylko jego życiorys i drogę zakonną, ale i także poznamy: postrzeganie świata przez Klimuszkę, niepublikowane bądź pomijane w druku fragmenty jego książek, intrygujące wizje (z lat 70./80. ubiegłego wieku) odnośnie np.: bursztynowej komnaty czy - uwaga! - losów Ukrainy oraz niezwykle ciekawą teorię na temat... wypadania włosów. Całość uzupełnia opis kilkudziesięciu przypadków jasnowidzenia, z których z pewnością zapamięta się co najmniej ten: "W rozmowie z pewnym Chorwatem, patrząc na jego fotografię, powiedziałem, że jego ojciec jest ciężko chory. Odparł z uśmiechem, że to nieprawda. Uściśliłem, mówiąc, że mam na myśli ojca biologicznego. Efekt okazał się piorunujący. Nie wolno mi było tego powiedzieć. Zagalopowałem się...". Mimo wielu sukcesów na polu ziołolecznictwa czy wizjonerstwa (do o. Andrzeja nierzadko zwracali się prominenci czy milicjanci, przykładowo o pomoc w odszukaniu zwłok czy wskazaniu przestępcy) w prasie pojawiały się krzywdzące ataki, podważające jego umiejętności i szkalujące osobę (m.in. autorstwa Czesława Lasoty, Krzysztofa Teodora Toeplitza, Jerzego Urbana). To, że w minionym ustroju zakonnik, w dodatku jasnowidz, nie mógł być bohaterem programów telewizyjnych czy też pozytywną postacią z pierwszych stron gazet sprawiło, że po ojcu Klimuszce pozostały tylko książki. Dobrze, że są chociaż one.