Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie byłoby rozsądnym oczekiwać po dziele Floriana Wernera, wzniosłości, duchowości i objawień, ale więcej finezji, humoru, błyskotliwości wywodów – jak najbardziej. Skoro ktoś bierze się za tak kontrowersyjny temat, to albo ma jakiś nowy pomysł na sprzedanie gówna, albo jest desperatem cierpiącym na uporczywe zaparcie twórcze i siłą rzeczy, skoro usta milczą, niech przemówi anus. Jest więc sporo Freuda, jeszcze więcej Marcina Lutra, który twierdził, że Duch Święty nawiedzał go w kloace (głęboko ukryta prawda o źródłach objawień protestantyzmu),nieco absurdów z kręgów nowoczesnej pseudo-sztuki, puszkującej limitowane serie kupy, za którą snobistyczne pajace gotowe są płacić grube tysiące euro, trochę cytatów z literatury (Gargantua i Pantagruel oraz Dyl Sowizdrzał – zawsze śmieszą). Całość nie porywa i nie wnosi zbyt wiele nowego do historii "ciemnej materii". Ogólnie książeczka zalecana raczej do WC. Zawsze to lepsze niż czytanie napisów z pasty do zębów.