Coś tu zabrakło...

Coś tu zabrakło...

Ma.... zabawne momenty. Tak zabawne, że aż chce się zrobić zdjęcie i podesłać znajomym. To chyba najlepsze, co mogę o tej książce powiedzieć. Nie jest jakimś szczególnie interesującym źródłem wiedzy, a i sam styl jej napisania mógłby być znacznie lepszy.

Ma.... zabawne momenty. Tak zabawne, że aż chce się zrobić zdjęcie i podesłać znajomym. To chyba najlepsze, co mogę o tej książce powiedzieć. Nie jest jakimś szczególnie interesującym źródłem wiedzy, a i sam styl jej napisania mógłby być znacznie lepszy.

Bardzo dobry reportażyk popularnonaukowy. Nie chodzi o samo "gówno", a kwestie źródeł tabu i tego, jakimi mechanizmami się one rządzą. Reportaż o "ciemnej materii", ale nakreśla, dlaczego kontrowersje wzbudzają takie, a nie inne treści, jak z tym walczyć i do czego świat zmierza.

Książka nie miała wielkich rewolucyjnych ambicji, jest po prostu przyjemną pozycją albo otwierającą horyzonty, albo potwierdzającą pewne już znane kwestie.

Warto przeczytać.

Bardzo dobry reportażyk popularnonaukowy. Nie chodzi o samo "gówno", a kwestie źródeł tabu i tego, jakimi mechanizmami się one rządzą. Reportaż o "ciemnej materii", ale nakreśla, dlaczego kontrowersje wzbudzają takie, a nie inne treści, jak z tym walczyć i do czego świat zmierza.

Książka nie miała wielkich rewolucyjnych ambicji, jest po prostu przyjemną pozycją albo...

Takie trochę nie wiadomo co. Temat, jakkolwiek na pierwszy rzut oka może niezbyt wonny, daje się rozwinąć, a rozważania prowadzą nawet w interesujące strony. Tylko w każdym z tych kierunków autor czyni zaledwie parę kroków, a potem poprzestaje na powierzchownym muśnięciu kwestii lub warstwie czysto anegdotycznej. Trzeba się było zdecydować, czy piszemy solidne studium antropologiczne o stosunku do ekskrementów i ich symbolice, czy historię higienicznych obyczajów i radzenia sobie z tym, co każda jednostka i każde ludzkie skupisko wydala, czy też zabawną, skrzącą się... no może raczej ociekającą kiblowym dowcipem książkę o gównie jako uciesznym temacie pobudzającym do śmiechu i krotochwil. Bo były zadatki na każdą z tych wersji, ale nie da się zrobić tego wszystkiego naraz w skromnych rozmiarów książeczce. W dodatku Freud jako najświeższy autorytet psychologiczny i jego teorie o fiksacji analnej jako fakt niezbity podważają moje zaufanie do reszty.
Do poczytania w toalecie.

Takie trochę nie wiadomo co. Temat, jakkolwiek na pierwszy rzut oka może niezbyt wonny, daje się rozwinąć, a rozważania prowadzą nawet w interesujące strony. Tylko w każdym z tych kierunków autor czyni zaledwie parę kroków, a potem poprzestaje na powierzchownym muśnięciu kwestii lub warstwie czysto anegdotycznej. Trzeba się było zdecydować, czy piszemy solidne studium...

Miało być kontrowersyjnie, a wyszło nudno.

Miało być kontrowersyjnie, a wyszło nudno.

Do czytania przystępuję się z zapałem, licząc na szybki i udany efekt końcowy. Początek jest obiecujący, niewiele potrzeba wysiłku co napawa optymizmem. Potem jednak jest coraz gorzej, pojawia się znużenie, nawet nuda, i coraz trudniej jest napierać na kolejne strony. Chyba jeszcze przed połową pojawia się świadomość, że będzie ciężko. Koniec to już prawdziwe brodzenie po kostki.

Do czytania przystępuję się z zapałem, licząc na szybki i udany efekt końcowy. Początek jest obiecujący, niewiele potrzeba wysiłku co napawa optymizmem. Potem jednak jest coraz gorzej, pojawia się znużenie, nawet nuda, i coraz trudniej jest napierać na kolejne strony. Chyba jeszcze przed połową pojawia się świadomość, że będzie ciężko. Koniec to już prawdziwe brodzenie po...

Nie byłoby rozsądnym oczekiwać po dziele Floriana Wernera, wzniosłości, duchowości i objawień, ale więcej finezji, humoru, błyskotliwości wywodów – jak najbardziej. Skoro ktoś bierze się za tak kontrowersyjny temat, to albo ma jakiś nowy pomysł na sprzedanie gówna, albo jest desperatem cierpiącym na uporczywe zaparcie twórcze i siłą rzeczy, skoro usta milczą, niech przemówi anus.
Jest więc sporo Freuda, jeszcze więcej Marcina Lutra, który twierdził, że Duch Święty nawiedzał go w kloace (głęboko ukryta prawda o źródłach objawień protestantyzmu),nieco absurdów z kręgów nowoczesnej pseudo-sztuki, puszkującej limitowane serie kupy, za którą snobistyczne pajace gotowe są płacić grube tysiące euro, trochę cytatów z literatury (Gargantua i Pantagruel oraz Dyl Sowizdrzał – zawsze śmieszą). Całość nie porywa i nie wnosi zbyt wiele nowego do historii "ciemnej materii".
Ogólnie książeczka zalecana raczej do WC. Zawsze to lepsze niż czytanie napisów z pasty do zębów.

Nie byłoby rozsądnym oczekiwać po dziele Floriana Wernera, wzniosłości, duchowości i objawień, ale więcej finezji, humoru, błyskotliwości wywodów – jak najbardziej. Skoro ktoś bierze się za tak kontrowersyjny temat, to albo ma jakiś nowy pomysł na sprzedanie gówna, albo jest desperatem cierpiącym na uporczywe zaparcie twórcze i siłą rzeczy, skoro usta milczą, niech przemówi...

Styl pisania [wraz z tłumaczeniem] przypadły mi do gustu, zaś treść... Nie wiem. Czasami książka wyciąga z historii i ogółu ciekawe elementy, by zaraz zatonąć w specyficznych teoriach, odmieniając gówno przez wszelkie możliwe przypadki i możliwości. Przez większość czasu czytało się jednak dosyć nieźle.

Styl pisania [wraz z tłumaczeniem] przypadły mi do gustu, zaś treść... Nie wiem. Czasami książka wyciąga z historii i ogółu ciekawe elementy, by zaraz zatonąć w specyficznych teoriach, odmieniając gówno przez wszelkie możliwe przypadki i możliwości. Przez większość czasu czytało się jednak dosyć nieźle.

Tytuł sam w sobie mocno intrygujący, jednak w mej opinii książce brakuje polotu. Auto wprawdzie przedstawił postrzeganie "gówna" przez lata kształtowania się ludzkości, pozostawiając czytelnika z wiedzą, co z tą ciemną materią robiono, co o niej sądzono. Wszyscy wiemy, że miała ona nieziemski wpływ na naszą cywilizację i nas samych, a zabrakło ciekawej zabawy z czytelnikiem.

Tytuł sam w sobie mocno intrygujący, jednak w mej opinii książce brakuje polotu. Auto wprawdzie przedstawił postrzeganie "gówna" przez lata kształtowania się ludzkości, pozostawiając czytelnika z wiedzą, co z tą ciemną materią robiono, co o niej sądzono. Wszyscy wiemy, że miała ona nieziemski wpływ na naszą cywilizację i nas samych, a zabrakło ciekawej zabawy z...

Jeżeli słowo „gówno” sprawia, że krzywisz się obrzydzony powiem ci jedno: nie czytaj tej książki. Podobnie jak i tej recenzji.

Więcej: http://www.zzyciaksiazek.blogspot.com/2014/05/tak-synku-to-jest-kupa.html#more

Jeżeli słowo „gówno” sprawia, że krzywisz się obrzydzony powiem ci jedno: nie czytaj tej książki. Podobnie jak i tej recenzji.

Więcej: http://www.zzyciaksiazek.blogspot.com/2014/05/tak-synku-to-jest-kupa.html#more