Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Czarny Kapturek w przeciwieństwie do swego ugrzecznionego, choć upierdliwie naiwnego pierwowzoru, ma na sumieniu więcej przewinień niż konwersacja i spoufalanie się z nieznanymi osobami oraz zapuszczanie się w niebezpieczne rejony lasu. Gustuje w mrocznych odcieniach odzieży oraz używkach, otwierających drzwi do ośrodków wypoczynkowych dla narkomanów. Obraca się w nieprzystającym młodej damie towarzystwie, a za dobry towar jest w stanie sprzedać nawet własne ciało i okraść rodzinę. Mimo wszystko uważa się za honorową niewiastę, która by oczyścić swą szarganą reputację, wpada w kolejne tarapaty. Na skutek swego krótkowzrocznego egoizmu Czarny Kapturek staje oko w oko z wilkiem. I nie jest to wcale leśny bydlak, marzący o zatopieniu kłów w jędrnym ciele dziewczyny. Kim zatem jest ów pozornie nieszkodliwy zwierz i jaką rolę odegra w życiu głównej bohaterki? Wariacje na temat znanych motywów coraz bardziej przypadają mi do gustu. Chociaż Piotr Strąk postanowił wykorzystać zakorzenioną w światowej literaturze postać, jego poczynania nie mają nic wspólnego z odgrzewaniem zimnego kotleta czy wręcz przeciwnie, próbą ogrzania się w cudzej sławie. Czytając Modern Squaw przeniosłam się na scenę niekomercyjnego teatru, nastawionego na to, by szokować, zaskakiwać odważnymi posunięciami, niejednokrotnie przekraczającymi granice dobrego smaku. To zdecydowanie nie jest ani łatwa w odbiorze ani przyjemna lektura. Dotyka spraw, o których większość osób woli nawet nie myśleć, nie wypowiadać na głos, jakby odcięcie się od danego tematu mogło sprawić, że przestanie on istnieć. A jednak autor dostrzega głęboki sens w odkrywaniu przed czytelnikiem mniej lub bardziej niesmacznych czynów lub dwulicowych motywacji, sprawiając, iż zamiast zastanawiać się nad tym, co Strąk w danym momencie chciał przekazać, myślałam nad tym dlaczego to zrobił. Czy Czarny kapturek, zdegustowany onanistyczną orgią, której oddawała się popalająca marihuanę babcia, jest od niej lepszym człowiekiem? Czy chęć uregulowania długu wobec dilera i jednocześnie byłego chłopaka czyni z niej wzór do naśladowania? Strąk prócz śmiałych scen zaskarbił sobie moją sympatię i uwagę bezpretensjonalnym stylem wypowiedzi. Niczym wytrawny orator zgrabnie żonglował słowami, uciekając się do niezwykle obrazowych opisów, wyszukanych metafor i zaskakujących porównań. Szczególnie w pamięci zapadł mi pewien cytat: ,,Na stole, obok ogorzałych słońcem tęgich dłoni, stały szklane butelki, które w każdej chwili zamienić się mogły w łaknące krwi tulipany”. Lecz to nie tylko umiejętne posługiwanie się ojczystą mową, nawiązania do obcych kultur i istotnych wydarzeń, a także znajomość osób, które odegrały w historii ludzkości ważną rolę, sprawiło, iż tekst Strąka zaserwował moim zmysłom prawdziwą ucztę. Z nieukrywanym zachwytem muszę stwierdzić, iż bardzo przemyślany zabieg, jakim było potraktowanie głównej bohaterki niczym wielowarstwowej cebuli, zaważyło na ostatecznej ocenie książki. Czarny Kapturek jest nie tylko uzależnioną od narkotyków zuchwałą panienką. Za każdym razem, gdy pozbywa się jakiegoś elementu garderoby, odkrywa przed czytelnikiem zalążek prawdy o swoim pochodzeniu i wciąż żywych demonach z przeszłości. To dziewczyna, która zetknęła się z chorobą psychiczną bliskiej osoby, nadopiekuńczością matki i brakiem wzorców, ukazujących istotę udanego związku między dwojgiem, kochających się i wzajemnie szanujących ludzi. Mimo swej pozornej dorosłości i przebojowości Czarny Kapturek, określony mianem Modern Squaw, to wyemancypowana niewiasta, chadzająca własnymi ścieżkami, omijająca szerokim łukiem obowiązujące w danej społeczności normy i przykazania. To taka naćpana femme fatale, kierująca się wyłącznie własnym dobrem i korzyścią. W zależności od tego w co jest odziana bywa Czarnym Kapturkiem, różowym kociakiem lub po prostu Urszulą. Jednak w jej przypadku Modern Squaw odnosi się do negatywnych konotacji. Z racji swych wyborów, sposobu, a jaki traktuje innych ludzi, nie należy jej się szacunek, a mimo wszystko, wilk, którego spotkała na swej drodze, był w stanie poruszyć jakąś dobrą cząstkę jej duszy. Czy jednak w ostatecznym rozrachunku będzie to miało jakiekolwiek znaczenie? Czy przygoda w indiańskim rezerwacie, znajomość z przebiegłym obrońcą pozbawionej inwektyw mowy, okaże się lekcją, z której bohaterka wyciągnie właściwe wnioski? Jeśli nie stronicie od lektur, które zaskakują czytelnika wielokrotnymi metamorfozami bohaterów, tekstami wyprowadzającymi w pole nawet uważnych odbiorców lektury, cenicie psychologiczne gierki i pełne artyzmu wypowiedzi Modern Squaw okaże się odpowiednią inwestycją czasu i Waszego zainteresowania. Więcej informacji na moim blogu: http://lilia.celes.ayz.pl/blog/ksiazka/modern-squaw/ Zapraszam