Camilla Macpherson studiowała Klasykę w Oksfordzie, którą ukończyła w 1998 roku. Po ukończeniu studiów w Oksfordzie zakwalifikowała się na prawo. Pracuje w Londynie, gdzie nadal jest praktykującym prawnikiem. Camilla jest zwycięzcą PROMIS Prize w kategorii opowiadań. Otrzymała też kilka innych nagród w dziedzinie pisarstwa. "Obrazki z wystawy" jest jej pierwszą opublikowaną powieścią.
Autorka obecnie mieszka w Londynie ze swoim mężem Kanadyjczykiem, który jest prawnikiem i muzykiem, i ich córką.http://www.camillamacpherson.com/
Bardzo piękna opowieść o dwóch generacjach kobiet. Przeżywająca żałobę po poronieniu synka Oliviera Claire czuje złość na męża, że ją zawiódł. Obarcza go wina za śmierć ich dziecka, nie umie odnaleźć się po tych traumatycznych wydarzeniach. Zrządzeniem losu trafia jej do rąk plik korespondencji niejakiej Daisy do krewnej męża Elizabeth, z lat czterdziestych. Pierwszy list tak ją zaciekawia, że postanawia poznać historię Daisy. W okropnych czasach drugiej wojny światowej przebywała w nękanym nalotami Londynie. Spragniona duchowych przeżyć, co miesiąc odwiedzała National Gallery, które symbolicznie wystawiało jeden obraz na miesiąc by oderwać mieszkańców od wojennych trosk. W listach analizuje zaś swoje przeżycia, przedstawia ich interpretację, czy swoje studia nad malarstwem na marginesie napomykając o swoim życiu. Jest zaręczona z NIEJAKIM Charlesem, ale na wystawie poznaje niezbyt znanego malarza Richarda Dacre i jej plany biorą w łeb. Nawiązuje z nim potajemny romans, przy okazji pozując mu jako modelka.
W pewnym sensie los Claire powtarza pewne wątki losów Daisy, dlatego tez ta postać jest jej bliska. Kobieta postanawia podobnie jak Daisy zapoznać się z dziełami takich artystów jak Renoir, Van Hooch, Gainsborough, Botticelli czy Correggio. najbardziej podobały mi się te fragmenty listów, w których Daisy błyskotliwie analizuje obrazy i potrafi znaleźć w nich analogię do swoich czasów. zagadka jej losów staje się dla Claire sposobem na zakończenie żałoby, pozwala jej dostrzec własne błędy i niedoskonałości, uwolnić się i męża od poczucia winy . Podobnie jak Daisy, kusi ją romans z nieznajomym mężczyzną, tajemniczym Dominikiem. O ile jednak Daisy miała rację zrywając zaręczyny z niekochanym przez siebie człowiekiem, i wiedziała że Richard był jej przeznaczony, o tyle sama Claire dochodzi do zupełnie innych wniosków i stara się ratować swój związek.
Piękna historia o wpływie sztuki na życie, o wzajemnym przenikaniu się codzienności i sztuki, o ludzkich wyborach w obliczu wojny, o wojennym Londynie i jego ograniczeniach. Na pewno uznanie czytelników znajdzie rzetelnie odtworzone tło historyczne i realia epoki. Powieść z pewnością dostarczy tez wielu wzruszeń. Jeśli chcecie się dowiedzieć, czy Claire odnajdzie spokój ducha i co się stało z Daisy, którą zaczęła traktować jak swoją przyjaciółkę i powiernicę, to sięgnijcie po tę obiecującą książkę.
Treścią książki są historie dwóch młodych kobiet - Claire i Daisy - zamieszkałych w Londynie, które dzieli czasokres 70 lat, a łączą listy pisane do przyjaciółki przez jedną z nich w czasie drugiej wojny światowej. Historie kobiet żyjących przecież w zupełnie innych czasach, warunkach, są pozornie bardzo różne, ale Claire śledząca dzięki tej korespondencji dzieje Daisy odnajduje w nich wspólne wątki i to pomaga jej pomału uporać się z własnymi niełatwymi problemami (utrata nienarodzonego dziecka, konflikt w małżeństwie, niezrozumienie ze strony najbliższych...) aż do bardzo szczęśliwego zakończenia.
Polecam tę powieść, jest ciekawie i dobrze napisana, porusza prawdziwe życiowe problemy oraz skłania do przemyśleń.