Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Może pod względem językowym nie jest to porywająca lektura, ale jako historia z życia wzięta ma wartość historyczną. Nadia opowiada o dostatnim, szczęśliwym dzieciństwie, które zniweczyła wojna, reżim mudżahedinów i późniejsze przejęcia władzy przez talibów. Z nostalgią wspomina słynne cotygodniowe piątkowe uczty, na kilkanaście osób i fakt, że nikt nie chodził głodny. Co prawda małżeństwo rodziców nie było dobrane, matka była analfabetką, a ojciec aspirował do eleganckiego świata i walczył, by córki także były wykształcone. Sporo inwestował też w syna Zelmaiego. Wszystko było piękne zanim nie spadły bomby. Najpierw kobietom kazano nosić burki, potem zamykano w domostwach, a na straży obyczajów stanęła policja religijna. masowe egzekucje, niczym nie sprowokowane okrucieństwo oprawców. Zabrano ojca i rata, a po pewnym czasie odnalazł się ojciec, który milczał na temat losów syna. Z nostalgią wspomina słynne cotygodniowe piątkowe uczty, na kilkanaście osób i fakt, że nikt nie chodził głodny. Co prawda małżeństwo rodziców nie było dobrana, matka była analfabetką, a ojciec aspirował do eleganckiego świata i walczył, by córki także były wykształcone. Sporo inwestował też w syna Zelmaiego. Wszystko było piękne zanim nie spadły bomby. Najpierw kobietom kazano nosić burki, potem zamykano w domostwach, a na straży obyczajów stanęła policja religijna. masowe egzekucje, niczym nie sprowokowane okrucieństwo oprawców. Zabrano ojca i rata, a po pewnym czasie odnalazł się ojciec, który milczał na temat losów syna. Bomby rozwaliły ich dom, a Nadia została fatalnie poraniona. Miała osmalone pół głowy, zdarte włosy, głębokie poparzenia twarzy . W szpitalu leżała 5 miesięcy w śpiączce, poddano ją serii przeszczepów skóry. Determinacja sprawiła, że stanęła na nogach. Gdy ojciec wreszcie wyznał że Zelmai został zastrzelony i okradziony, aby ratować rodzinę i móc pracować, Nadia przedzierzgnęła się w chłopca. Najmowała się do ciężkich fizycznych prac i to dzięki niej byt rodziny został zapewniony bo ojciec po śmierci pierworodnego tkwił w stuporze, miał napady agresji i stał się strzępem człowieka. Codzienna walka o przetrwanie, nauka w szkole koranicznej i udana mistyfikacja to główne wątki tej opowieści. Krwawy obraz przewrotu talibów, ich subtelne manipulacje ludźmi by jako terroryści walczyli z zachodnim światem. Jej medialna kariera po wyznaniu, że kilka lat żyła i pracowała w chłopięcym przebraniu oraz wsparcie ze strony międzynarodowych instytucji charytatywnych są najmniej interesujące. Media wykorzystały jej historię a pomoc którą otrzymała była niewspółmierna w stosunku do przeżytych cierpień. O ile dobrze czytało się jej perypetie jako chłopca i problemy okresu dojrzewania, o tyle koniec jej relacji był jakiś niedopracowany, nieautentyczny, autorka skarż się na niską płacę. mam wrażenie, że należy do tych ludzi, którzy chcą więcej i więcej, niezależnie od faktycznie otrzymanej pomocy.