Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Świat starych bibliotek, antykwariatów czy galeri sztuki to moje ulubione klimaty. Taki jest również "Sekret Rembrandta". Cała akcja książki toczy się w zamkniętym światku marszandów, ukazując nam ich machlojki i kombinatorstwo. Pokazuje nam, że bycie marszandem to nie miłość do sztuki , ale przede wszystkim twardy biznes ze swoimi ciemnymi stronami. Nasz główny bohater dopiero po śmierci ojca odkrywa jak wiele miał on sekretów, co w końcu doprowadza do tragedi. Marshall za wszelką cenę pragnie odnaleźć mordercę ojca. Autorce przez całą powieść udje się utrzymać napiecie, dopiero na ostatnich stronach mamy rozwiązanie zagadki - morderca zidentyfikowany. Wszystkie wątki powoli zostakją zamykane i wydaje się, że za chwilę będzie można odłożyć książkę na półkę, a tu.... mamy "wisienkę na torcie" Mimo iż książka mi się podobała ,to jej autorki nie polubię. Spyta ktoś - dlaczego? Poniżej krótki cytat (i to nie jedyny w podobnym stylu) -Nie, tak tylko się zastanawiałam. On jest Polakiem. -No, to by wszystko tłumaczyło, no nie? -Co? -Że jest popieprzonym gnojkiem - odparł Greg Horner. Bardzo mnie to ubodło. Z drugiej strony rozumiem, że co niekórzy rodacy robią nam właśnie taką reklamę w świecie, ale nie można generalizować. A już szczytem ignorancji autorki jest nadanie temu "gnojkowi" imienia Dimitri.