Opiekunka. Życie z Nancy. Podróż w świat Alzheimera Andrea Gillies 7,0
ocenił(a) na 723 tyg. temu „Opiekunka. Życie z Nancy. Podróż w świat Alzheimera” Andrei Gilles to dla mnie niezwykle cenna , ale i trudna lektura. Z resztą pewnie dla każdego, kto w swoim bliskim środowisku zetknął się z chorobą Alzheimera. Ale właśnie dlatego, że dotyka ona bliskiej mi osoby, natura badacza i chęć zrozumienia w czym tkwi jej istota, jak radzić sobie z jej kolejnymi etapami, jak się na nie przygotować i jak pomóc choremu, sprawiają, że mimo bólu, który sprawia czytanie chcę wiedzieć, chęć mieć świadomość tego, co może się z nią wiązać. .
"Opiekunka" była więc dla mnie takim głęboko poruszającym reportażem, z tego względu, że Andrea Gillies, opiekując się przez wiele lat swą własną teściową zmagającą się z chorobą Alzheimera, doskonale wiedziała o czym pisze, przekazując swą wiedzę z pierwszej ręki. Dzięki temu ta książka nie stanowi rozważań natury neuropsychologicznej , choć ta jej warstwa jest ciekawa, ale stanowi studium przypadku, które na własnej skórze autorka doświadczyła. Tym samym zabiera ona czytelnika w intymną podróż przez labirynt choroby Alzheimera, dzieląc się swoim doświadczeniem opieki nad chorą teściową, która staje się ofiarą tej niezwykle trudnej do zrozumienia choroby.
Gillies przedstawia zatem nie tylko życie rodziny w obliczu Alzheimera, ale także bada mechanizmy tej degeneracyjnej choroby, stawiając przed nami fundamentalne pytania dotyczące ludzkiej tożsamości, wspomnień i duszy. Czytelnik jest wciągany w trudną rzeczywistość, z jaką muszą zmierzyć się bliscy osoby cierpiące na Alzheimera co sprawia, że opowieść Gillies jest relacją o codziennych wyzwaniach, bólu i bezsilności, z jakimi musiała zmagać się jako opiekunka. Ta relacja jest czasem do bólu szczera, ale też prawdzie oddaje obraz wyzwań, jakie stawiać będzie opiekunom ta choroba.
Dodatkowo reportaż oprócz tego, że skupia się na osobistych doświadczeniach autorki, to pełni także rolę swoistego śledztwa dotyczącego mechanizmów Alzheimera. Gillies stawia pytania, które dotykają istoty ludzkiej egzystencji: Kim jesteśmy, gdy tracimy wspomnienia? Czym jest ludzka dusza w obliczu choroby, która odbiera nam tożsamość? Te pytania są trudne i głęboko filozoficzne, a Gillies nie unika ich, prowadząc czytelnika przez zawiłości i tajemnice choroby Alzheimera.
Mnie ta lektura poruszyła, ale też przeraziła. Pozostaje mieć nadzieję jedynie na tyle siły i cierpliwości co miała autorka.