Jesteśmy społecznością, która kocha książki

(hebr. שאול טשרניחובסקי) Pisarz żydowski, tworzący w języku hebrajskim, z zawodu lekarz.
Najbardziej "europejski" z poetów kręgu odeskiego. W odróżnieniu od większości współczesnych mu artystów na wschodzie Europy, którzy otrzymali głęboko religijne wychowanie, Czernichowski pobierał prywatnie naukę rosyjskiego i nowohebrajskiego od doskonałych nauczycieli o sympatiach narodnickich, pochodził zaś z miasteczka Michajłowka w pobliżu Krymu.
Pierwszy tom jego wierszy, wydany w Warszawie, 1898, zwrócił na siebie uwagę romantyzmem, czy też romantycznością wyobraźni oraz odważnymi próbami rozmaitych form wersyfikacyjnych (które to próby poeta wkrótce porzucił). Po kilku latach studiów medycznych w Heidelbergu Czernichowski ukończył je w Lozannie, w r. 1905, i z dyplomem lekarza-chirurga powrócił na południe Rosji. Wkrótce jednak aresztowano go za agitację polityczną i osadzono w więzieniu miasta Melitopol. Podczas I wojny światowej służył w wojskach frontowych jako chirurg, praktykował również przez długie lata po rewolucji. Mieszkał w Odessie, potem w Berlinie, wreszcie osiedlił się w pobliżu Jafy; pracował jako lekarz szkolny w małych osadach arabsko-żydowskich.
Znaczną i ważną - zwłaszcza dla hebraistyki - część dorobku Czernichowskiego stanowią przekłady, z 15 aż języków. Przede wszystkim jednak wymienić należy tłumaczenia "Iliady" i "Odysei", poematy Anakreonta, Horacego, Goethego, Byrona i Shelleya, sztuki Sofoklesa, Szekspira i Moliera, duże partie eposów narodowych "Gilgamesz" i "Kalewala", a także ludowe opowieści poetyckie z Syberii, Gruzji i Islandii. Helleński ideał piękna, a obok tego surowy kult starodawnych Kanaitów, oto istotne - choć nie jedyne istotne - znamiona poezji Czernichowskiego, które przeciwstawia on regułom i nakazom judaizmu z diasporze. W późniejszym wszakże okresie głosił on "pochwałę tradycyjnej prawości i rodzinnego oddania rodzinnego" w małych skupiskach żydowskich, rozsianych po wschodniej Europie. Wiersze te napisane zostały czystym heksametrem (daktylowa stopa). Najlepsze utwory Czernichowskiego powstały pod koniec jego życia, doprowadził wówczas do prawdziwej świetności sefardyjską odmianę hebrajszczyzny.