Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ogółem książka jest wciągająca. Tak, to jest to słowo. Do tej pory dziwię się jakim cudem ją całą przeczytałam. Ma coś takiego, że mimo, że odkładasz ją na tydzień to jakoś musisz do niej wrócić. Patrzy się na ciebie i krzyczy : "Daj mi jeszcze jedną szansę! Będzie lepiej, zobaczysz." Str. 66 była chyba momentem przełomowym. W końcu coś zaczęło się dziać! Wcześniej lektura była męcząca. Jakiś tam zarodek dobrej fabuły, ale nic nadzwyczajnego. Po tym przełomowym punkcie była trochę mniej nużąca. Chociaż muszę przyznać, że bardzo nie lubię stylu pisma tej autorki. Cały czas tylko : "Świetnie!" "Super!" "Dobry Pomysł!". Główni bohaterowie oczarowani pięknem magicznej przyjaźni nie marnują czasu na kłótnie. Zgadzają się w każdym aspekcie. Owszem to wspaniały przykład ułożonej młodzieży i w ogóle dobrego postępowania, ale brak tu naturalności. Miałam też wrażenie, że czas przecieka mi przez palce podczas lektury. Jeden tydzień, drugi, trzeci, ale to już chyba kwestia gustu. Po prostu lubię książki, w których akcja jest dokładnie opisana z dnia na dzień. Nie czułam płynności przechodzenia z jednego czasu akcji na drugi. Wielkim plusem tej książki jest urzekająca fabuła. Szkoda tylko, że jest skrępowana w pętach nieciekawej narracji. Ale żeby nie było. To wcale nie taka zła książka. Widać, że autorce potrzeba jedynie trochę więcej praktyki. Myślę, że mimo wszystko sięgnęłabym po kolejną jej książkę.