Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Okładka bardzo może zmylić czytelnika, który sięga po tą książkę. Osobiście spodziewałam się jakiejś błahej historii miłosnej. Bardzo się myliłam. Ta książka pomimo swojego niewinnego wyglądu porusza dość ważny problem. Pokazuje, że może on dotyczyć naszych bliskich znajomych, a my nie zdajemy sobie z tego sprawy. ''(…) Nikomu nie wolno tak naprawdę zaufać, bo wszyscy tylko udają. A niektórzy są w tym naprawdę dobrzy. Tylko, że nagle, niespodziewanie potrafią zmienić się w potwora'' Książkę czytało mi się szybko i przyjemnie. Jednak czasem przy rozdziałam Ellie miałam ochotę przeskoczyć do narracji jej siostry Grace. W tym momencie warto zaznaczyć, że książkę czytamy oczami Ellie lub Grace. Dziewczyny wraz z matką uciekły przed ojcem tyranem, który chciał nie tylko kontrolować ich życie, ale nim kierować. W tym celu posuwał się do wielu rzeczy. Historia kręci się wokół sióstr, ale mamy szanse poznać choć odrobinę historii rodziców mamy. Co do bohaterów to tak naprawdę mamy wykreowane idealnie tylko dwie postaci Ellie i Grace. Reszta w moim odczuciu jest płytka i papierowa. Ellie jest pełną energii, gadatliwą nastolatką, która chce żeby inni ją dostrzegali i się z nią przyjaźnili. Jest w stanie kłamać żeby to osiągnąć, ale niewątpliwie ma talent aktorki i pokazuje go,chwali się nim. Jednak jej postać mnie irytowała. Była o rok młodsza od swojej siostry, a zachowywała się jak pięciolatka. Grace postać, którą od początku nie mówi, choć potrafi. Odzywa się tylko do swojej młodszej siostry. Sporadycznie do mamy, która ją w pewnej kwestii zawiodła i to spowodowało w dziewczynie blokadę. Powoli otwiera się przed poznanym kolegą, który broni ją w każdej możliwej sytuacji,bo jak się okazuje milczenie w niektórych sytuacjach nie złotem. W porównaniu do swojej siostry woli siedzieć cicho i nie pokazywać swojego talentu gry na skrzypcach. Grace ma dziwną manię sporządzania list dzięki, którym wyraża siebie. Jednak po ucieczce z Londynu nie jest tak kolorowo.Rodzina nie ma pieniędzy, gdzie mieszkać. Choć ich mama znalazła pracę stać je tylko na przyczepę kempingową. Powoli starają ułożyć sobie życie na nowa z dala od przeszłości. Po pewnym czasie zapominają tyranie. Jednak ich tata nie powiedział jeszcze ostatniego słowa .... Tytuł książki ,,Lato opowieści'' według mnie w nikłym stopniu nawiązuje do fabuły książki, bo akcja nie rozgrywa się w wakacje, tylko w czasie szkoły.Co prawda mama czasami opowiada historie jej rodziny, ale są one krótkie i zaledwie poznaliśmy ich cztery. Karen, Ellie oraz Grace Smith uciekają. Tylko, który sposób jest najlepszy? Udawanie, że poprzednie życie nie istnieje ? Kłamstwa młodej Ellie ? Czy milczenie Grace ? Książka warta jest polecenia. Choćby nawet ze względu jaki problem porusza. Nic, nigdy nie jest jakie nam się do końca wydaje. http://ksiazki-jak-narkotyk-zaczytana.blogspot.com/