Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Relacja z pieszej wyprawy sprzed ponad stu lat, a ściślej jej europejsko-azjatyckiego odcinka. Ciekawa, bo pokazująca dawno już nieistniejący świat, starą Syberię i Bajkał, Mongolię, mieszkających tam ludzi. Interesujące jest też samo patrzenie na ten świat, jakie uskutecznia autor, Niemiec mieszkający w Rydze. Sporo ciekawych opisów, zmagania z przyrodą i ludźmi, odrobinka historii. Aż szkoda, że kolejne tomy nie ukazały się. Z chęcią poczytałbym, co wydarzyło się podczas jego wędrówki przez Stany Zjednoczone czy na przykład Europę Zachodnią. To, co może denerwować, to poczucie wyższości autora i małe zainteresowanie zwyczajnymi ludźmi. Zaproszenia od bogaczy przyjmuje z chęcią, ale wieśniaków opisuje jako dzicz i ciemnotę. Spora część relacji przypomina zwykłą wyliczankę, a tytułowych Chin jest niewiele - opowieść kończy się, gdy bohater do nich dociera. Mocno się zmieniła literatura podróżnicza od jego czasów...