Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ta książka to znakomita analiza sposobu myślenia samurajów od końca okresu Heian (Czyli od końca XII wieku ) aż do obalenia władzy szogunatu Tokugawa w roku 1868. Jak się okazuje zasadniczą cezurą w stosunku władz do kwestii honoru samurajskiego było ustanowienie władzy Tokugawów nad całą Japonią od początku XVII wieku. O ile średniowieczni samurajowie mogli hołdować etosowi wojownika w sposób dość swobodny to szogunat Tokugawów poddał samurajów dość ścisłej kontroli, nie wspominając o długim okresie pokoju który to pokój nastał na rządów Tokugawów, co spowodowało w dużej mierze zanik umiejętności bojowych samurajów i przekształcenie się całej klasy japońskich wojowników w statecznych biurokratów, którzy przez pokolenia nie widzieli wojny. Paradoksem jest że wiele cech kultury samurajów (Które to cechy dziś potocznie są kojarzone z japońskimi wojownikami ) ukształtowało się właśnie w tamtym pokojowym okresie. Paradoks polega też na tym że nawet w pokojowej dobie Tokugawów samuraj był karany jeśli (Zgodnie ze swoim honorem, tak jak ów honor pojmował) dopuścił się zemsty ale mógł też być ukarany jeżeli puścił zniewagę płazem, jako ktoś kto powinien jednak postąpić zgodnie z honorem.