Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dzieje materiałów wybuchowych? To o tym da się napisać książkę, która będzie zarówno zarozumiała, jak i ciekawa dla laika w tej dziedzinie? Dopóki nie sięgnąłem do tej pozycji, wydawała mi się to nader wątpliwie. Autor tej książki posiada zarówno ogromną wiedzę akademicką, jak i praktyczną i potrafi przekazywać ją z wręcz zaraźliwą pasją. Rzadko się zdarza, aby specjalista z dziedziny nauk ścisłych posiadał takie pokłady erudycji. George Ingham Brown umiejętnie i przejrzyście przedstawia zarówno złożone procesy chemiczne pozwalające uzyskać konkretne materiały wybuchowe, jak i kontekst historyczny ich opracowania. Ma przy tym rzadką umiejętność prowadzenia dygresji i prezentowania ciekawostek w sposób nie zaburzający głównej narracji. Zarzucić można mu jedynie nadmierną anglosaskocentryczną wizję świata. Nie jest to jednak zupełnie bezpodstawna perspektywa, gdyż nie ulega wątpliwości, że XIX-wieczna rewolucja przemysłowa dokonywała się najpierw w Wielkiej Brytanii i na większą skalę w USA, dlatego też zrozumiałe jest, że te kraje stał się areną licznych przełomów technologicznych w tej dziedzinie i stąd też autor poświęca swą uwagę głównie wydarzeniom z tych państw. Nie znaczy to jednak, brak tu przedstawienia istotnych odkryć naukowców z innych krajów - znajdziemy tu zarówno rozbudowaną historię rodziny Noblów, opis pracy niemieckich alchemików epoki Średniowiecza, jak i polski wątek Stanisława Ulama pracującego przy bombie termojądrowej. Niestety, bardzo dobre wrażenie psuje paskudne polskie wydanie, posiadające elementarne błędy zecerskie (brak niektórych stron) oraz absolutnie beznadziejny poziom graficzny - ilustracje do tej publikacji zostały zeskanowane z tak marną jakością, że piksele nieraz uniemożliwiają właściwe odczytanie ilustracji. Sugeruje sięgnięcie po angielski oryginał, o wiele lepiej wydany, jeśli komuś niestraszne jest mierzenie się z specjalistycznym słownictwem chemicznym w języku Szekspira.