Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Reportaż przeprowadzony z dwóch perspektyw: dziennikarskiej, opisującej problem najemnictwa i zaangażowanej, gdzie autor jest na miejscu w Angoli u boku armii narodowowyzwoleńczej i uczestniczy w przesłuchaniach najemników, którzy przegrali z armią Angoli. Książka zaczyna się zarysem historycznym armii, w duchu wojskowych prac Fryderyka Engelsa, charakteryzuje początki najemnictwa i jego pozycji w formacji feudalnej i kapitalistycznej, a następnie przedstawia zarys tychże we współczesności (lata 70 XX wieku). Główną osią są życiorysy najemników, którzy przybyli z różnych kontynentów i stron świata walczyć z wojskami narodowowyzwoleńczymi. Motyw? Pieniądze. Większość z nich w swoim cynizmie twierdzi, że gdyby MPLA oferowała wyższe stawki, to walczyliby u boku Czarnych przeciwko Białym. Tutaj najemnicy walczyli po stronie reakcyjnego FNLA Holdena, które było w praktyce narzędziem polityki neokolonialnej USA do pokrzyżowania planów wyzwolenia narodowego Angoli po obaleniu władzy faszystowskiej w Portugalii. Autor opisuje los najemników z oddziału Cullana od początku do końca, tj. wpierw przedstawione są ich życiorysy, drogi życiowe które sprawiły że ludzie z różnych stron świata (Argentyny, USA, Anglii) stali się najemnikami, następnie przedstawiane są ich działania na polu terroryzmu. Książka jest nie tylko zapisem działania ludzi zabijających za pieniądze, ich drogi życiowej i finalnego wyroku przed trybunałem w Luandzie, ale w szerszym kontekście opisuje działania i powiązania prywatnych firm typu SAS i agencji pokroju CIA w metodach rekrutowania najemników, poszukiwania ludzi wśród zubożałego, bezrobotnego i przestępczego elementu byłych wojskowych. Opisuje ona logistykę tych operacji: od pozyskiwania ludzi przez ich przerzut do Afryki, zadomowienie na miejscu, opis podstępów i oszustw, które sprawiają, że ludzie przyjechali tam dla innych (czy też tłumacząc się w przesłuchaniach mówili, że mieli inne niż mordowanie) motywów. Daje to wgląd w pewną epokę w rozwoju historycznym Afryki, gdy ludność kontynentu postawiła na wyzwolenie, ale mocarstwa kolonii jeszcze nie pogodziły się z ich utratą i próbowały albo zagłuszyć zryw narodowowyzwoleńczy, albo już odnajdując się w nowych warunkach stworzyć podległe sobie marionetkowe rządy neokolonialne.