- ArtykułyNie żyje Alice Munro – pisarka, noblistka i mistrzyni krótkiej formyEwa Cieślik3
- ArtykułyPierwszy zwiastun drugiego sezonu „Władcy Pierścieni: Pierścieni Władzy” i nie tylkoLubimyCzytać3
- ArtykułyKocia Szajka na ratunek Reksiowi, czyli o ósmym tomie przygód futrzastych bohaterówAnna Sierant2
- ArtykułyAutorka „Girl in Pieces” odwiedzi Polskę! Kathleen Glasgow na Targach Książki i Mediów VIVELO 2024LubimyCzytać1
Tadeusz Gajcy
Tadeusz Gajcy urodził się 8 lutego 1922 roku, jego matka była położną, ojciec zaś ślusarzem. Po maturze rozpoczął studia (polonistyka) na UW, naukę przerwał mu jednak wybuch wojny. W czasie tejże współtworzył podziemnego almanachu społeczno - kulturalny - "Sztuka i Naród". Współuczestniczył w kursach Biura Informacji i Propagandy AK. W Powstaniu walczył na Starym Mieście w grupie szturmowo-wypadowej porucznika Jerzego Bondorowskiego.
Zginął 16 sierpnia 1944 w kamienicy przy ul. Przejazd, wysadzonej przez niemieckich żołnierzy wraz z jeszcze jednym poetą.
Lech Kaczyński w 2009 pośmiertnie odznaczył Gajcego Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.
Książki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Powiązane treści
Popularne cytaty autora
Od mego serca do twego droga jak listek długa, a przecież budzi nas echo grając w nas jak kukułka: ciebie o słowo za późno, mnie o pół nut...
Od mego serca do twego droga jak listek długa, a przecież budzi nas echo grając w nas jak kukułka: ciebie o słowo za późno, mnie o pół nuty za wcześnie,... ...bo dym, co niebo przybliżył jak kogut nad snem moim pieje, o żałość twoją - za późno, za wcześnie o moją nadzieję.
Mój sen śmiertelny ciałem spełniasz i słowem płochym w śnie poczętym; puszysta włosów twoich perła jak promień krągły w pościel spływa, gdzi...
Mój sen śmiertelny ciałem spełniasz i słowem płochym w śnie poczętym; puszysta włosów twoich perła jak promień krągły w pościel spływa, gdzie dłoń pierzasta jak z igliwia rozdziela cienie ciał od lęku... ...bo tyle tylko jest w nas ciepła, co dłoń zdziwiona objąć zdoła, i trwogi tyle, co zakrzepła, wyryje w twarzy łza jak z ognia... ...niech płynie w nas - mówimy jeszcze ten szmer ciemności, póki księgę obłoków wiatr przegina miękką...
osób to lubi