Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Lubię, tak zwaną "fantastykę bliskiego zasięgu", i muszę oddać sprawiedliwość Strossowi, przyznając, że ogólna wizja niedalekiej przyszłości jest tu interesująca, i dość niepokojąca, głównie przez to, że prawdopodobna. Natomiast ubolewam, że osadzona w tak świetnie zaplanowanych realiach historia i, łącząca nieznaczne cechy kryminału i powieści szpiegowskiej, intryga wypadły tak słabo i kompletnie nieciekawie. Czary goryczy dopełnili nudni bohaterowie - w tym jedna z głównych charakterów, z których perspektywy obserwujemy wydarzenia, policjantka Sue, okazuje się bardzo szybko postacią całkowicie zbędną w dosłownym tego słowa znaczeniu - przez większość jej wątku jest niemym obserwatorem, a wydarzenia, których jest udziałem mają znikomy wpływ na całość historii. Dodatkowo zawiódł tłumacz, który wielokrotnie daje wyraz swojej ignorancji względem technologicznych, wręcz "gikowych", sformułowań i zwrotów, jakim upstrzona jest ta powieść. Na domiar złego, charakterystyczne akcenty, którymi w oryginale wysławiają się niektórzy z bohaterów, zastąpił ni to kolokwialnymi wyjątkami, raz to z gwar, raz to młodzieżowych slangów, co wypadło cholernie nienaturalnie i bałaganiarsko. Dodać trzeba, że jest to przede wszystkim powieść dla osób obeznanych z IT, wspomnianych gików, czy - przede wszystkim - pasjonatów gier elektronicznych. Pozostali będą czuli strasznie zagubieni - masa kwestii, które stanowią o tym, że nie wlepiłem "Stanowi wstrzymania" jednej gwiazdki, wynika właśnie z tego, właśnie ze sporej ilości nawiązań do "growej" popkultury. Sądzę więc, że nie znający tematyki "odbiją się" od powieści już na samym początku. Nie polecam.