Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Grey Owl snuje opowieść o dzikim życiu, o dzikim zachodzie, o dzikim świecie, który choć wydaje się nieprzyjazny to tak naprawdę jest piękny. Wystarczy tylko kierować się jego zasadami, a stanie nam się bratem, przyjacielem, wszystkim. Zlepek historii podzielonych na trzy księgi, składa się w zgrabną tematyczną całość. Księga pierwsza składa się z trzynastu opowiadań i krótkiej legendy, która je poprzedza. Zdarzenia nie dzieją się za koleją, dlatego trzeba je traktować jako osobne. Autor wybrał zlepek epizodów z życia w Kanadzie północnej. Sama księga jest zatytułowana Opowieści z Kanady północnej. Historie są najróżniejsze, począwszy od perypetii autora w surowym świecie, do pouczeń i wskazówek, wiedzy, którą nabył przez czas pobytu w owym miejscu. Można spotkać również historię starego Indianina, list pisany ręką czerwonoskórego i różnicę w postrzeganiu i opisywaniu świata przez tego człowieka. Możemy również poznać historię samotnego drzewa, która naprawdę jest piękna i urzekająca. Księga druga nosi tytuł Mississauga i składa się z trzech rozdziałów. Tutaj, dla odmiany, tworzą ze sobą całość. Grey ukazuję wędrówkę niewdzięczną trasą jaką jest rzeka. Opisuje dokładnie przeszkody, wydarzenia i sposoby w jaki radzili sobie z trudnościami. Księga trzecia – Ajawaan, zawiera siedem opowiadań, w czym jedno z nich podzielone jest na trzy rozdziały. W tej księdze Owl skupia się na życiu bobrów. Życie, które spędzał na przygodach, zamienił na to spokojne, w chatce, razem z bobrami. Przygląda się ich życiu, zachowaniu, jednocześnie oswaja zwierzęta. Księga nie zawiera tylko opisu bobrów, lecz Owl przytacza również historię, których bohaterami są inne zwierzęta, takie jak łoś czy niedźwiedzie. Ukazuje ich zachowanie, często zmienione pod wpływem człowieka. Trzecia księga jest zdecydowanie najlepiej napisana (albo to ja przyzwyczaiłam się już do stylu autora) i czuć w niej zaangażowanie i sympatie Owl’a. Może dlatego, że pisze o tym, co go teraz otacza. O tym co kocha, co żyje z nim, o co się troszczy. Przedstawia niesamowity obraz bobrów, ukazuje ich ludzkie cechy przez co zwierzęta stają się sympatycznymi bohaterami powieści. Galaretka i jej małżonek to niesamowite stworzenia, a ich historia brzmi jak z bajki. Trudno uwierzyć w takie zachowanie zwierząt, jednak im dłużej ma się do czynienia z takim gawędziarzem jak Grey Owl tym szybciej historie stają się autentyczne. Autor może nie był mistrzem słowa, lecz przekazał niesamowity zbiór historii, które same stworzyły urzekające piękno. Gawędziarski styl Owl’a sprawia, że opowiadania zaczynają żyć, a czytelnik czuje się jakby słuchał starych historii przy ognisku, w lesie, na obozie. Nie ważne, czuje się tą atmosferę, ten piękny świat. Moją ulubioną opowieścią jest historia Drzewa z Księgi Pierwszej. W owym opowiadaniu styl pisania autora różni się od wcześniejszych i późniejszych historii. Tutaj wszystko jest opisane wręcz poetycko. Historia jest urzekająca i piękna.