Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Śląsk i jego dzieje to kolejna syntetyczna monografia tego niezwykle ciekawego regionu. To co ją wyróżnia to niemiecko - polski punkt widzenia. Państwo Małgorzata i Krzysztof Ruchniewiczowie to wybitni wrocławscy historycy. Oboje niejednokrotnie zajmowali się w swoich badaniach Śląskiem, migracjami i sprawami niemieckimi. Arno Herzig to z kolei niemiecki badacz, przede wszystkim historii religii i Żydów. Polscy historycy opisali dzieje po 1945 roku, a niemiecki historyk do 1945 roku. Pierwszym, być może największym plusem tego wydawnictwa jest jego oprawa wizualna. Przepiękny duży format na śliskim papierze, ale przede wszystkim mnóstwo czytelnych map, zdjęć, rycin, obrazów. Treść, zwłaszcza w okresie po 1945 roku, jest podana przystępnie, ale niestety nie bez wad. W przypadku opisu nowożytności brakuje nieco większego ujęcia historii Polaków i Czechów. Podobnie omijane są sprawy militarne (wojna 30-letnia i wojny napoleońskie). Rażące jest także kilkakrotne przedstawianie złych map Śląska - zaliczany do niego jest łużycki Żagań oraz Ziemia Kłodzka, a Zielona Góra w nim nie istnieje. No właśnie - Ziemia Kłodzka. Autorzy, związani emocjonalnie z Ziemią Kłodzką, często ją opisują, mimo, że nie jest ona częścią historii Śląska. Arno Herzig dość mocno odbiega czasem do swoich zainteresowań - bardzo obszerne opisywanie historii Żydów czy kilkustronicowa monografia reformacji w Nysie. W polskiej części książki zdecydowanie brakuje kwestii "powodzi tysiąclecia". Niemniej jednak jest to książka bardzo dobra. Największe zalety to właśnie wielonarodowe spojrzenie na losy Śląska i Ślązaków oraz wizualne wstawki. Może czas na spojrzenie polsko-czeskie albo polsko-niemiecko-czeskie?