Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Mam lat ile mam. Dorastałem muzycznie w otoczeniu zeppelinów, parpli; dżambli i breakout. Potem przyszedł czas na dorosłość. Granie "do kotleta"; nawet w orkiestrze dętej co, nota bene, bardzo miło wspominam. A potem już nic nie było. Aż do dnia kiedy mój syn zaczął zapuszczać w swoim pokoju Nirvanę. Do tego momentu byłem przekonany, ze w moim muzyczno-magicznym świecie nie zdarzy się nic, że do końca świata, do ostatniego rowka umierających winyli skazany zostanę na, jak na początku (d.c.a.f).: zeppelinów, parpli; dżambli i breakout. Dlatego HISTORIA NIRVANY, zdjęta z półki w mieszkaniu syna, w kolejną rocznicę śmierci Cobaina, zachwyciła mię niepomiernie. Podobnie jak brzmienie zespołu który uratował moje mniemanie o nieśmiertelności muzyki. Rockowej. Oczywiście. Bardzo, bardzo polecam. Doskonale napisana, powiedziałbym nawet przeładowana szczegółami, szczególikami a czyta się jak, nie przymierzając, sensacyjną powieść z najwyższej półki. W tym wypadku Michael Azerrad pokazał poziom godny Nirvany. Polecam. Polecam....aczkolwiek pewnie jestem ostatnim, który przeczytał BĄDŻ JAKI BĄDŻ.