Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jestem dość zaskoczona przede wszystkim faktem, że książka ukazała się w serii dedykowanej młodzieży, podczas gdy powieść jest w gruncie rzeczy mroczna i niełatwa, a fakt, że główna bohaterka, Myszka, wychodzi ze wszystkich dziwnych doświadczeń i makabresek psychicznie stabilna i w gruncie rzeczy normalna nie zmienia wymowy jej poprzednich doświadczeń. Jest tu wcale niebanalny język, jest kilka ciekawych rozwiązań warsztatowych, jest parę trafnych spostrzeżeń, jest sporo wyczuwalnego niepokoju wywołanego tak zwanym dojrzewaniem (albo, precyzyjniej, zyskiwania świadomości bycia istotą seksualną). Nawet tytułowa bohaterka okazała się nie tyle szarą myszką, co upartym, skrytym i dość sprytnym stworzonkiem. Nie przekonywała mnie natomiast współmierność zafundowanej na koniec makabreski do całej fabuły. Dyskutować można, na ile obraz chłopców widziany oczami dorastającej Myszki i jej koleżanek zaprezentowany w takiej formie, jak w powieści - seksistowskich, brutalnych i prymitywnych - jest zgodny z prawdą, a na ile krzywdzący, podobnie jak można dyskutować, czy autorka nie powinna była zaznaczyć wyraźniej, jak bardzo zmieniły się opinie i doświadczenia Myszki z płcią brzydką, ale już samo to, że książka zostawia takie pytania, sytuuje ją nieco powyżej średniej młodzieżowych powieści.