Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Na moją wrażliwość nie zasłużyła też Talitha Stevenson i jej „Pusty pokój”. Kolejna książka z serii „Jej portret”, o której do tej pory zdanie miałam raczej dobre, i kompletny gniot. Potencjał był, ale na tym się skończyło, a sama historia pustej nastolatki, która wikła się w romans z żonatym mężczyzną, który rzecz jasna żony dla niej nie porzuca, a który to związek odmienia ją jak makijaż odmienia Zero, jest banalny do wyrzygania. Czy ktoś napisał kiedyś książkę, w której bohater rozpieprzy sobie małżeństwo, uwikła się w inny romans i uzna po latach, że to była jednak pomyłka? Naprawdę przeczytałabym z przyjemnością.