Kamil Czernik

Dzień dobry, moje kochane Moliki 🤎 Wyjątkowo trudno ocenić mi tę książkę, ponieważ mam nieodparte wrażenie, że sięgnęłam po nią w nieodpowiednim czasie. Czasami się tak zdarza, że okoliczności życiowe rozmijają się z odbiorem danych treści. I chociaż w moim przekonaniu ta historia ma niebywały potencjał, to ja się w niej zupełnie nie odnalazłam. Przyjmuje się, że najważniejsze jest to pierwsze wrażenie, które determinuje nasze późniejsze odczucia względem kogoś lub czegoś, zaś w tej książce właśnie te pierwsze strony są wyjątkowo męczące i nużące. Denerwowały mnie przede wszystkim przekomarzania między małżonkami, a nadużywane zwroty: „pani żono" i „panie mężu" zniechęcały do dalszego czytania. Natomiast dla przeciwwagi dodam, że za to zakończenie „robi całą robotę" i uważam, że Autor w dobrym stylu połączył powieść historyczną z fragmentami nawiązującymi do sił nadprzyrodzonych. Tytuł: „Śpiew lirogona" Autor: Kamil Czernik Wydawnictwo: @waspos Moja ocena: 6.5/10 Aby Was nieco wprowadzić w fabułę, zacznę od początku. Mianowicie, akcja rozgrywa się u schyłku XIX wieku, młode małżeństwo - Adelajda i Witold uniesieni jeszcze miłosnymi, pięknymi i nieskazitelnymi uczuciami udają się do Bergschatten, do rodziny przyjaciela, gdyż właśnie w tej malowniczej miejscowości nowożeńcy mają rozpocząć nowe życie. Romantyczny klimat niweczą tajemnicze śmierci kobiet, a tragiczne wydarzenia wywołują spore zamieszanie wśród tamtejszych mieszkańców. Strach i niepewność udzielają się także małżonkom. Wobec dramatycznych incydentów bezradne pozostają służby bezpieczeństwa, policja, władze miasta, a więc w końcu na ratunek spieszy egzorcysta. Brzmi intrygująco, tajemniczo, jednak nadal czegoś brakuje - jakby wykwintne danie nie było przyprawione. Ostatecznie zostałam pokonana przez bladoróżowe usta i fioletowe oczy Adelajdy, nie mogę bowiem zrozumieć, w jakim celu „milion razy" pojawiało się to określenie opisujące wygląd głównej bohaterki (nawet dwukrotnie na jednej stronie). Ogólnie rzecz ujmując, język powieści mnie przytłoczył. I tak, mam świadomość, że to schyłek XIX wieku, powieść historyczna, ale najwidoczniej nie dane mi było doświadczyć radości z czytania.