Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Irvine Welsh, szkocki prozaik i dramatopisarz zadebiutował w 1993 roku autobiograficzną powieścią „Trainspotting”, którą trzy lata później przeniósł na ekran późniejszy zdobywca Oskara Brytyjczyk Danny Boyle. Film opowiada o edynburskim środowisku narkomanów i odniósł niesamowity sukces finansowy przy dość nikłym budżecie podbijając jednocześnie serca widzów w całej Europie, stając się niemal kultowym. Był to jednocześnie wielki sukces Irvina Welsh’a. Ta pierwsza powieść może nie stała na zbyt wysokim poziomie literackim, miejscami dość nieporadna była być może formą terapii autora a mimo tego w połączeniu z filmem odniosła oszałamiający wręcz sukces. W roku 2015, dwadzieścia dwa lata po debiucie Irvine Welsh wydaje „Niezłą jazdę”, powracając do Edynburga. I jest to już zupełnie inny pisarz, bardziej dojrzały artystycznie a jednocześnie dalej przekorny, szokujący, łamiący stereotypy i przede wszystkim zabawny. Bohater „Niezłej jazdy” to „Słodki” Terry Lawson, edynburski taksówkarz uzależniony od seksu i Jonty McKay, jego niezbyt lotny znajomy, który z czasem staje się jego przyjacielem. Razem ze „Słodkim” wyruszamy na ulice i zaułki Edynburga lecz nie te znane i odwiedzane przez turystów a te, które turyści omijają szerokim łukiem. Podłe bary, burdele, prostytutki, alfonsi, gangsterzy, szemrane towarzystwo, rozpadające się kamienice i brudne mieszkania. Znakomita, zaskakująca historia, pełna błyskotliwego humoru i opowiedziana świetnym, niepowtarzalnym wręcz językiem. Duże uznanie dla tłumacza powieści, Jarosława Rybskiego, który włożył ogrom wysiłku tworząc znakomite autorskie wręcz tłumaczenie, przekładając na polski nieprzetłumaczalne, slangowe wyrażenia. „Niezła jazda” przypomina nieco klimatem „Trainspotting” i pierwsze znakomite filmy Guy’a Ritchie’ego „Porachunki” i „Przekręt”. Odradzam lekturę czytelnikom, których razi zbyt wulgarny język, bo Irvine Welsh używa go czasami w nadmiarze, ale takim językiem posługuje się „eleganckie towarzystwo” które opisuje i które nie ma raczej intelektualnych zapędów. Dość przewrotnie użył jako motta do „Niezłej jazdy” cytatu z Aldous’a Huxley’a kategoryzującego intelektualistów: Cyt.: „Intelektualista to ktoś, kto odkrywa jakąś rzecz ciekawszą od seksu.”