Izabela Dawidowicz

Książka została wydana w formie kompletnie niestrawnej dla czytelnika - to bełkot, pomieszanie pseudo mistycznych rozważań z romansidłem i kiczowatą, grafomańską "poezją" (połączenie najbardziej oklepanych "romantycznych" fraz). Zazwyczaj nie zajmuję się w ogóle tego rodzaju "literaturą" - wydaną własnym sumptem, bez porządnej redakcji i korekty, w minimalnym nakładzie. Na tę pozycję zwróciłam jednak uwagę ze względu na dość agresywne próby promocji przez Autorkę na grupach na Facebooku. Dawno zapomniałabym o tej książce - w końcu podobnych aspirujących pisarzy, którzy wolą zapłacić za wydanie niż pracować nad warsztatem jest masa. Tu jednak doszło do sytuacji kuriozalnej: zaczęłam otrzymywać na konto w Lubimyczytac wiadomości z groźbami, bym usunęła "plusika" pod jedną z krytycznych opinii. Zaspamowano także mój stary blog. Taka reakcja została wywołana zaledwie "plusikiem", nie opublikowałam wówczas żadnej opinii. O ile można zrozumieć rozczarowanie Autorki krytycznymi recenzjami i jej ból, to prześladowanie czytelników i groźby są niedopuszczalne. W dodatku najprawdopodobniej dwie maksymalne oceny pod tą pozycją zostały dodane przez samą Autorkę lub jej przyjaciół - obydwie to puste konta, na których nie ma żadnych innych aktywności.