Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jest na szyldzie, tabliczce ostrzegawczej i Księżycu. Walczyła z nazistami, seksistami i bezmyślnym konsumpcjonizmem, ale też handlowała buntem na sprzedaż i rozkrzykiwała rządowe obwieszczenia. Kradziona i kopiowana z czasem straciła swoje przesłanie. A może jednak wciąż je ma, tylko zapomniano o nim w tym bezmyślnym naśladownictwie? Historia kroju pisma wydaje się wyjątkowo błahym tematem godnym ledwie artykułu w specjalistycznym czasopiśmie. No właśnie, „wydaje się”. Uwielbiam książki biorące na warsztat takie pozorne drobiazgi. Thomas to pasjonat, który ma wiedzę i chętnie przekazuje ją dalej z sympatycznym przekonaniem, że warto ten nietypowy temat przeanalizować. Jest więc historia Futury i analiza tego, jak funkcjonuje w przestrzeni publicznej, kto jej używa, dlaczego, jakie znaczenia jej przypisujemy. Sama pozycja ogólnie uwrażliwia na krój pisma jako taki – po każdym odłożeniu książki jakoś tak dłużej mi się zatrzymywało na sposobie zapisów tytułów czy nazw marek, bo faktycznie nachodziła mnie myśl, że dlaczego taki kształt liter, a nie inny. Design składa się właśnie z takich drobiazgów. Nie w sposób mówić o tej książce, nie wspominając o wydaniu (jak to generalnie z pozycjami od Karakteru bywa). Aż miło patrzeć i trzymać w ręce: symetryczna, miła w dotyku okładka z leciutko wklęsłym tytułem, ograniczona kolorystyka (z nielicznymi, kolorowymi, ale przygasłymi zdjęciami) sprowadzająca się do odcieni szarości oraz kontrastu czerwieni i niebieskiego (co jest sprawnie wykorzystywane przy porządkowaniu treści). Lupton, autorka przedmowy, określa Thomasa jako najbardziej ujmującego, serdecznego i tolerancyjnego snoba typograficznego, jakiego zna. Trudno jej nie wierzyć – design to nisza idealna dla zarozumialców żywiących się poczuciem wyższości, ale w autorze nie wyczuwa się go ani grama. „Wystrzegaj się Futury” to przyjemna podróż uświadamiająca, jak wiele przekazu kryje się w czymś tak na co dzień przezroczystym.