prof. Andrzej Zahorski - polski historyk i varsavianista. Urodził się w Warszawie, i z tym miastem związał całe swoje życie. Absolwent Uniwersytetu Warszawskiego (historia). Specjalista z zakresu historii Warszawy oraz epoki napoleońskiej. Kustosz w Centralnej Bibliotece Wojskowej i w Muzeum Wojska Polskiego. Dyrektor Wojskowego Instytutu Historycznego. Prezes Polskiego Towarzystwa Historycznego. Wybrane publikacje książkowe: "Spór o Napoleona we Francji i w Polsce" (PWN, 1974),"Ignacy Wyssogota Zakrzewski, prezydent Warszawy" (PIW, 1979),"Warszawa w epoce Oświecenia" (praca zbiorowa, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1986),"Naczelnik w sukmanie" (KAW, 1990).
Treść poniższej recenzji odnosi się do trzeciego wydania publikacji z roku 1981:
Ogromnych rozmiarów książka której treścią jest historia miasta stołecznego Warszawy od zarania dziejów do roku 1980. Historia która niknie w natłoku wiadomości ogólnopolskich mających niewiele wspólnego z samym miastem i jego historią. Historią traktowaną często po macoszemu, gdzie uwypukla się pewne rzeczy, a zarazem pomija inne równie ważne lub nawet ważniejsze. Pomijając rozkład akcentów, obowiązujących w epoce słusznie minionej, jest to słaba praca nie oferująca czytelnikowi tego co oczekuje zważywszy na rozmiar książki.
Lektura bardzo ciekawa i mysle, ze godna polecenia nie tylko dla entuzjastow epoki napoleonskiej. Zahorksi skupia sie na legendzie Napoleona, ktora narastala za jego zycia i po smierci na wyspie Sw. Heleny. Legenda i legenda czarna, to dwie strony dyskusji, ktora trwa nieprzerwanie od przeszlo dwustu lat. Zahorksi przytacza wielu ciekawych autorow, historykow i nie tylko. Probuje pokazac za i przeciw jakie ksztaltowaly sie w roznych czasach i pod wplywem roznych pradow. Dla mnie, osobiscie, sposob pisania Zahorskiego, jezyk, to dodatkowe atuty ksiazki. Jest ona dosc krotka, autor stara sie unikac powtorzen wzgledem innhc swoich prac. Jesli ktos interesuje sie tematem, znajdzie w niej wiele odniesien do innch publikacji, nazwisk czy opracowan.